Alighieri - Roberto Vecchioni

Quando tornerai

Mi dicevo, e sai

Ci si mangia il cuore a volte

Per resistere

Ma poi vivi e dai

E ti accorgi che

Non è tempo più

Di bandiere appese…

E si cambia sai

Non si aspetta più quando tornerai

Tu quel giorno avrai

Mille anni in più

Tutti gli anni messi in conto

All’abitudine

E mi accorgerò

Che non basta più

Camuffare il tempo per sentirsi

Quelli che

Che si amavano, che ridevano…

Cinquantamila e non ha aperto…

E che può avere?

tre fanti?

Chissà perché Francesco

Non capisce mai gli altri

Signora, non posso fare sempre canzoni

Che piacciono a tutti, andare incontro

Facilitare, semplificare…

O forse tre donne, eh, potrebbe avere

Anche tre donne quello lì

Egregio professore, questo provveditorato

Presa visione dei suoi metodi d’insegnamento

È spiacente di comunicarle che deve

Destituirla dall’incarico di …

Aspettarti sai

Mi fa ridere

A vent’anni aveva un senso

Adesso è inutile;

E poi il fegato

Non mi regge più

E la faccia mia

Non la reggo io…

E se fossi in te

Non ci proverei

Non ritornerei

Ma tu tornerai

Senza dirmelo

E ad un tratto avrai quel gesto

Che non scordo più

E risentirò

Quella forza mia

Di spaccare il mondo

Insieme a te…

Ma non basterà

Per sentire che

Sono ancora io

Alle otto e mezza?

Perfetto, vengo alle

Otto e mezza a cena con lei

Siamo d’accordo sì, siamo d’accordo

— «Le aragoste sono come i poveri

Le parti migliori sono le braccia»

— «Buona questa colonnello»

— «Ma cosa vogliono questi studenti, sono

Quattrocento anni che fanno casino, un casino

Immemorabile!»

«Certo sì, lei ha ragione colonnello, ma, vede

Lei ha sempre le cinque lire di resto…

Le sale affollate… I leccapiedi… pardon i

Pratici… si dice «i pratici»

E questa donna, questa donna che ho sposato

Avrà ragione anche lei;

sì, mi fanno un po' senso

Quei gufi che ha sulle spalle… ma è

Giusta.No, no, no, io… non la cambierei

Affatto, è giusta così com'è, è giusta lei almeno

Mi capisce, a volte tu invece niente, niente

Non ti ho amato mai

Non ti ho amato mai

Ma che cosa ti credevi, vecchia stupida?

Figurarsi se

Uno come me

Fa il pupazzo per le cosce tue

E poi gli anni e poi…

Non ne ho voglia sai…

Non ti aspetto più…

Nei tre canti di Cacciaguida

Si descrive una Firenze «sobria e

Pudica», quando non era, «ancor giunto

Sardanapalo» a mostrar ciò che in

Camera si puote e da Firenze il discorso

Si espande a tutto il mondo: diventa

Universale, ed è qui che l’Alighieri troneggia

In un crescendo di malinconia e passione

Che definirei come, che definirei

Quasi… che definirei come…

Wanneer je terugkomt

Ik zei tegen mezelf, en je weet wel

Het eet soms ons hart op

Weerstaan

Maar leef en geef dan

En dat besef je

Het is geen tijd meer

Van hangende vlaggen...

En je verandert, weet je?

Hij verwacht niet meer wanneer je terugkomt

Je hebt die dag

Nog duizend jaar

Alle jaren in aanmerking genomen

gewoonte

En ik zal het merken

Wat niet langer genoeg is

Vermom tijd om te voelen

Die dat

Die van elkaar hielden, die lachten...

Vijftigduizend en is niet geopend ...

En wat kan hij hebben?

drie voetsoldaten?

Wie weet waarom Francesco

Hij begrijpt anderen nooit

Dame, ik kan niet altijd liedjes maken

Dat vindt iedereen leuk, om te gaan ontmoeten

Faciliteren, vereenvoudigen...

Of misschien drie vrouwen, huh, misschien wel

Drie vrouwen ook

Beste professor, dit bord

Na het lezen van zijn lesmethoden

Sorry dat ik je moet vertellen dat hij moet

Haal haar uit de positie van...

Verwacht je, weet je?

Het maakt me aan het lachen

Op twintig was het logisch

Nu is het nutteloos;

En dan de lever

Het kan me niet meer vasthouden

En mijn gezicht

ik kan het niet aan...

Wat als ik jou was?

ik zou het niet proberen

Ik zou niet teruggaan?

Maar je komt terug

Zonder mij te vertellen

En ineens heb je dat gebaar

Die ik niet meer vergeet

En ik zal het kwalijk nemen

Die kracht van mij

Om de wereld te breken

Met jou…

Maar het zal niet genoeg zijn

Om dat te voelen

Ik ben het weer

Om half negen?

Perfect, ik kom eraan

Half negen bij haar eten

We zijn het eens ja, we zijn het eens

- "Kreeften zijn als de armen"

De beste delen zijn de armen "

- "Goed deze kolonel"

- «Maar wat willen deze studenten, dat zijn ze

Vierhonderd jaar die een puinhoop maken, een puinhoop

onheuglijk!"

"Natuurlijk ja, je hebt gelijk kolonel, maar zie je"

Je hebt altijd vijf lire wisselgeld...

De overvolle zalen ... De likkers ... sorry

Praktisch ... ze zeggen "het praktische"

En deze vrouw, deze vrouw met wie ik trouwde...

Ze zal ook gelijk hebben;

ja, ze hebben enige zin voor mij

Die uilen die hij op zijn schouders heeft... maar hij is

Juist, nee, nee, nee, ik... ik zou het niet veranderen

Helemaal niet, het is goed zoals het is, ze heeft tenminste gelijk

Hij begrijpt mij, soms jij, aan de andere kant, niets, niets

Ik heb nooit van je gehouden

Ik heb nooit van je gehouden

Maar wat dacht je, ouwe dwaas?

Stel je voor dat

Iemand zoals ik

Het maakt een pop voor je dijen

En dan de jaren en dan...

Ik heb er geen zin in, weet je...

Ik wacht niet meer op je...

In de drie canto's van Cacciaguida

Een Florence wordt beschreven als "nuchter en

Pudica », toen hij er niet was,« toch aangekomen

Sardanapalo »om te laten zien wat in

Camera is open en vanuit Florence de toespraak

Het breidt zich uit naar de hele wereld: het wordt

Universeel, en hier regeert Alighieri oppermachtig

In een crescendo van melancholie en passie

Die ik zou definiëren als, die ik zou definiëren

Bijna... wat ik zou omschrijven als...