Perpetual Growth Machine - Rivers of Nihil

The day the sun swallowed the sea, I felt the light draining from the core of me

The science of constant motion had betrayed every thought of expansion

Here my remains, vulnerable and frail limited by constant conditioning rusted

and pale

Unresponsive and worn through, evolution of absolute solitude

The breaking point of a static, lifeless dimension has become true

The restless creation mechanism grooves

The returning formation of knowledge that knew

In well sewn silence, a symphony vibrates to honor my cells

In realms of guidance, I’ll shepherd them to the ocean’s swell

Becoming what I once was again, Prometheus of a dry river bed

The agents of a new world structure, form together in ageless brew

The essence retained, a semblance of rain, ceaselessly they call my name

The agents of a new world structure, form together in ageless brew

The essence retained, a semblance of rain, ceaselessly called

The day the sun swallowed the sea, I felt the light draining from the core of me

The science of constant motion had betrayed every thought of expansion

Here my remains, strong and renewed

Perpetual, in bloom

De dag dat de zon de zee verzwolg, voelde ik het licht wegtrekken uit de kern van mij

De wetenschap van constante beweging had elke gedachte aan expansie verraden

Hier zijn mijn overblijfselen, kwetsbaar en fragiel beperkt door constante conditionering verroest

en bleek

Niet-reagerend en versleten, evolutie van absolute eenzaamheid

Het breekpunt van een statische, levenloze dimensie is waar geworden

Het rusteloze scheppingsmechanisme groeft

De terugkerende vorming van kennis die wist

In goed genaaide stilte trilt een symfonie om mijn cellen te eren

Op het gebied van begeleiding zal ik ze naar de deining van de oceaan leiden

Weer worden wat ik was, Prometheus van een droge rivierbedding

De agenten van een nieuwe wereldstructuur vormen samen een tijdloos brouwsel

De essentie behouden, een schijn van regen, onophoudelijk noemen ze mijn naam

De agenten van een nieuwe wereldstructuur vormen samen een tijdloos brouwsel

De essentie behouden, een schijn van regen, onophoudelijk genoemd

De dag dat de zon de zee verzwolg, voelde ik het licht wegtrekken uit de kern van mij

De wetenschap van constante beweging had elke gedachte aan expansie verraden

Hier mijn overblijfselen, sterk en vernieuwd

Eeuwig, in bloei