Subtle Change (Including the Forest of Transition and Dissatisfaction Dance) - Rivers of Nihil

Can you explain

This subtle change

That dull, sweet ache

That takes my mind

To a place where nothing can see

Dissatisfied, as you drift back to what you were

Before, before you came here

I’m losing some pieces, here at the end

And I can’t find exactly where I came in

Drifting backwards into nothing

Oh, my god it’s watching me and moving in me

I feel its sickness in me

I see sickened entropic vision

Death above me, and rot below

I feel the change

Can you explain

This subtle change

That dull, sweet ache

That takes my mind

To a place that I can’t remember

What could it be

This all-enveloping white

It wants to decompose me

They want this living husk

Eyes move in silence

Through a blanket of night

The air here is stagnant

This wood void of light

Not for the eyes of silence

Withered in this wicked copse

They only seek to change me

From man to fetid rot

Speaking to me, the only voice I hear

Caresses me with its cold and static logic

Moving backwards through a forest of transition

I’m drifting backwards into nothing

Can you explain (I don’t think they can hear me)

This subtle change (Is the forest screaming?)

Can you explain (Stark dissatisfaction)

I can’t remember why I came here

Kun je uitleggen

Deze subtiele verandering

Die doffe, zoete pijn

Daar denk ik aan

Naar een plek waar niets te zien is

Ontevreden, terwijl je teruggaat naar wat je was

Voordat, voordat je hier kwam

Ik verlies wat stukjes, hier aan het einde

En ik kan niet precies vinden waar ik binnenkwam

Achteruit drijven in het niets

Oh, mijn god, het houdt me in de gaten en beweegt in me

Ik voel zijn ziekte in mij

Ik zie een ziekelijk entropisch zicht

Dood boven mij, en rot beneden

Ik voel de verandering

Kun je uitleggen

Deze subtiele verandering

Die doffe, zoete pijn

Daar denk ik aan

Naar een plaats die ik me niet kan herinneren

Wat kan het zijn

Deze allesomvattende witte

Het wil me ontleden

Ze willen deze levende schil

Ogen bewegen in stilte

Door een deken van de nacht

De lucht staat hier stil

Dit hout zonder licht

Niet voor de ogen van de stilte

Verdord in dit slechte kreupelhout

Ze willen me alleen veranderen

Van man tot stinkende rot

Tegen mij praten, de enige stem die ik hoor

Het streelt me ​​met zijn koude en statische logica

Achteruit gaan door een overgangsbos

Ik drijf achteruit in het niets

Kun je het uitleggen (ik denk niet dat ze me kunnen horen)

Deze subtiele verandering (schreeuwt het bos?)

Kun je uitleggen (Grote ontevredenheid)

Ik kan me niet herinneren waarom ik hier kwam