Hollow - Rivers of Nihil

As I walk through the shallows of my distant mind

I see the forms of faces I had long forgot

They search and reach, though their secrets I will keep

Despair, oh my child.

Everything that we’ve worked for is gone

And I’ll keep running away, pulling away

Facing the days that don’t seem to end

How can I make amends?

Break yourself.

Do it again, then you begin

It doesn’t seem to end, a hollow sense of self takes, its root within

Crush the stone in your hand until it bleeds

All of the pain that you’ve felt now isn’t real, it never was

Only age and disillusion remain

I face it all the same

I’ll face the endless days

Collect my weary bones

And touch my fragile skin

Making it new again

In this world, as disillusion incarnate

As this place, grows smaller every day

In this world, I feel no presence with me

To escape, I’d give it all away

Crush the stone in your hand until it bleeds

All of the pain that you’ve felt now isn’t real and it never was

Only age and disillusion remain

The hollow thoughts prevail

If there’s only one thing I promise

It’s that you’ll turn back

And leave this place like a ghost

Forever turned away

I’ll face the endless days

Terwijl ik door het ondiepe van mijn verre geest loop

Ik zie de vormen van gezichten die ik al lang vergeten was

Ze zoeken en reiken, hoewel ik hun geheimen zal bewaren

Wanhoop, o mijn kind.

Alles waar we voor hebben gewerkt, is weg

En ik zal blijven wegrennen, wegtrekken

De dagen onder ogen zien die maar niet lijken te eindigen

Hoe kan ik het goedmaken?

Breek jezelf.

Doe het nog een keer, dan begin je

Er lijkt maar geen einde aan te komen, een hol gevoel van eigenwaarde neemt toe, zijn wortel van binnen

Plet de steen in je hand tot hij bloedt

Alle pijn die je nu hebt gevoeld, is niet echt, dat is het nooit geweest

Alleen leeftijd en desillusie blijven over

Ik zie het allemaal hetzelfde onder ogen

Ik zal de eindeloze dagen onder ogen zien

Verzamel mijn vermoeide botten

En raak mijn fragiele huid aan

Het weer nieuw maken

In deze wereld, als geïncarneerde desillusie

Omdat deze plek elke dag kleiner wordt

In deze wereld voel ik geen aanwezigheid bij mij

Om te ontsnappen, zou ik alles weggeven

Plet de steen in je hand tot hij bloedt

Alle pijn die je nu hebt gevoeld, is niet echt en is dat ook nooit geweest

Alleen leeftijd en desillusie blijven over

De holle gedachten hebben de overhand

Als er maar één ding is dat ik beloof:

Het is dat je terug zult keren

En verlaat deze plek als een spook

Voor altijd afgewend

Ik zal de eindeloze dagen onder ogen zien