Dehydrate - Rivers of Nihil

The sanctity of life is a lie

You merely choose to become bound

By believing that the sun will one day come down

You are dust and nothing else

You are the pile of salt you were always meant to be

The holy admonished melts away

Into the unsinking sun I gaze as I wither away

As reparation for commencing union

I give myself unto the sand and become unseen

I am dust and nothing else

I am the pile of salt my body was always meant to be

A part of the world that destroys me

Colors burst from beneath my skin

The serpent crawls from within

Spreading the ash of my remains

The gentle winds caress an otherwise empty plain

Into the undefinable space between

Life and what is beyond it seems

Perhaps a soul shall venture forth

Discovering the real amidst the lie

I am dust and nothing else

I am the pile of salt my body was always meant to be

A part of the world that destroys me

De heiligheid van het leven is een leugen

Je kiest er alleen voor om gebonden te worden

Door te geloven dat de zon ooit zal ondergaan

Je bent stof en niets anders

Jij bent de berg zout die je altijd al had moeten zijn

De heilige vermaande smelt weg

In de onzinkbare zon staar ik terwijl ik wegdoe

Als eerherstel voor beginnende vakbond

Ik geef mezelf aan het zand en word ongezien

Ik ben stof en niets anders

Ik ben de berg zout die mijn lichaam altijd had moeten zijn

Een deel van de wereld dat me vernietigt

Kleuren barsten van onder mijn huid

De slang kruipt van binnenuit

De as van mijn stoffelijk overschot verspreiden

De zachte wind streelt een verder lege vlakte

In de ondefinieerbare ruimte tussen

Het leven en wat daarbuiten lijkt

Misschien zal een ziel zich wagen?

Het echte ontdekken te midden van de leugen

Ik ben stof en niets anders

Ik ben de berg zout die mijn lichaam altijd had moeten zijn

Een deel van de wereld dat me vernietigt