Capricorn / Agoratopia - Rivers of Nihil

Fear, fear drowns the mind

In my kingdom, in my refuge

Within this empty room

Where I can speak to you

A last breath for the earthly

In empty space

Distant voices chant softly

It’s beginning to look like a pale facade

Another cry for existence

Stands to be ignored

But it’s a pale facade

It’s a pale facade

Hands stretching toward the last day beneath the sun

Reaching paradox

In time we will unmake ourselves

It’s a pale facade

Secure in your right to remain

Breathing the air you did not earn

Like ants coveting

Strong sense of dependence

No will of its own

Walk for centuries to realize all that’s left is a fading image

Words like fleeting omniscience

Cloaked in subtle pain

No answer for those needing relief from existence

Oh, the sight!

Oh, can it be?

I’ve longed to see that which truly

Owns the light

A calming wave of incandescent grace

Spreads its rot

It’s a pale facade

Hands stretching toward the last day beneath the sun

Reaching paradox… in time we will unmake ourselves

It’s a pale facade

Secure in your right to remain

Breathing the air you did not earn

When the sun doesn’t rise

And the hope of light fades

Rest these eyes a while

I’ll see your face

Angst, angst verdrinkt de geest

In mijn koninkrijk, in mijn toevluchtsoord

In deze lege kamer

Waar ik je kan spreken

Een laatste adem voor de aardse

In lege ruimte

Verre stemmen zingen zachtjes

Het begint op een bleke gevel te lijken

Weer een schreeuw om het bestaan

Staat te worden genegeerd

Maar het is een bleke façade

Het is een bleke gevel

Handen die zich uitstrekken naar de laatste dag onder de zon

Paradox bereiken

Na verloop van tijd maken we onszelf los

Het is een bleke gevel

Veilig in uw recht om te blijven

De lucht inademen die je niet hebt verdiend

Zoals mieren begeren

Sterk gevoel van afhankelijkheid

Geen eigen wil

Loop eeuwenlang om te beseffen dat er alleen een vervagend beeld overblijft

Woorden als vluchtige alwetendheid

Gehuld in subtiele pijn

Geen antwoord voor degenen die verlossing van het bestaan ​​nodig hebben

O, het zicht!

Oh, kan dat?

Ik heb ernaar verlangd om dat te zien wat echt is

bezit het licht

Een kalmerende golf van gloeiende genade

Verspreidt zijn rot

Het is een bleke gevel

Handen die zich uitstrekken naar de laatste dag onder de zon

Paradox bereiken... na verloop van tijd zullen we onszelf ongedaan maken

Het is een bleke gevel

Veilig in uw recht om te blijven

De lucht inademen die je niet hebt verdiend

Als de zon niet opkomt

En de hoop op licht vervaagt

Geef deze ogen even rust

Ik zal je gezicht zien