Bye Bye - Richard Shindell

One year to the day her father’s in the garden

He keeps it as it was the day she went away

On every life some rain must fall

But that doesn’t mean we let the roses go

One year to the day her mother’s in the kitchen

She calls him from the backdoor — Come, love, have some tea

It takes a bit of getting used to

Only setting out 2 places

Could I bring her back to them

WIth a few strokes of this fountain pen

All’s forgiven, start again

I could put her in a taxi Idling at the corner

Working up her nerve and wondering what she’ll say

Regretting how she left that morning

Recalling how they both were snoring

I could bring her back to them

WIth a few strokes of this fountain pen

All’s forgiven, start again

That man from the motor trade

Ran off with a meter maid

Roses, wild, have spilled into the garden

Backdoor off the hinge, the grass grown tall

Ten years to the day and counting

That little note she wrote?

That’s all she wrote

I could bring her back to them

WIth a few strokes of this fountain pen

All’s forgiven, start again

I could bring her back to them

But that’s not how this story ends

As is written so it ends

Bye-bye

Een jaar tot de dag dat haar vader in de tuin is

Hij houdt het zoals het was op de dag dat ze wegging

Op elk leven moet wat regen vallen

Maar dat betekent niet dat we de rozen laten gaan

Een jaar tot de dag dat haar moeder in de keuken staat

Ze roept hem vanuit de achterdeur — Kom schat, drink wat thee

Het is even wennen

Slechts 2 plaatsen uitgezet

Kan ik haar bij hen terugbrengen?

Met een paar halen van deze vulpen

Alles is vergeven, begin opnieuw

Ik zou haar in een taxi kunnen zetten Stationair op de hoek

Haar zenuwen werken en zich afvragen wat ze zal zeggen

Spijtig hoe ze die ochtend is vertrokken

Herinnerend hoe ze allebei aan het snurken waren?

Ik zou haar bij hen terug kunnen brengen

Met een paar halen van deze vulpen

Alles is vergeven, begin opnieuw

Die man uit de autohandel

Weggelopen met een metermeisje

Rozen, wild, zijn in de tuin gemorst

Achterdeur uit het scharnier, het gras groeide hoog

Tien jaar op de dag en we tellen af

Dat briefje dat ze schreef?

Dat is alles wat ze schreef

Ik zou haar bij hen terug kunnen brengen

Met een paar halen van deze vulpen

Alles is vergeven, begin opnieuw

Ik zou haar bij hen terug kunnen brengen

Maar zo eindigt dit verhaal niet

Zoals is geschreven, zo eindigt het

Tot ziens