Sparrows Point - Richard Shindell

My name is william taylor

I was born in '24

too late to know the Great Fallen

in time to know the great fall

When my father died of money

my mother lived in spite

we laughed when nothing was funny

and how we wept when nothing was left

So I left there in boomtown

when I reached fifteen years

and I travelled mostly northeast

with my head held mostly down

'Cause they said there was more in Baltimore

where those shipyards never close

you can sell the Man your labor

and send the money home

Broadway found me penniless

and the mission found me last

they gave me a coat and three days rest

and when I awoke and left

a shroud of steam surrounded me and I was borne away

and I found myself at Sparrows Point

with a slingshot in my hand.

And standing around me two thousand idle hands

their heads bowed low, their hopes not high

their hearts weaned of their homes

and their pockets full of photographs

and their eyes full of goodbyes

I took my place among my kind

and I held my place in line

Now I’m twenty one and well employed

and I send home most of my pay

which leaves plenty left for cigarrettes

to help me pass the days

with beloved friends surrounding me the cold streets so far away

three days west of Normandy

a rifle in my hand.

Mijn naam is william taylor

Ik ben geboren in '24

te laat om de Grote Gevallenen te kennen

op tijd om de grote herfst te kennen

Toen mijn vader stierf van geld

mijn moeder leefde ondanks

we lachten toen niets grappig was

en hoe we huilden toen er niets meer over was

Dus ik ben daar weggegaan in Boomtown

toen ik vijftien jaar werd

en ik reisde voornamelijk naar het noordoosten

met mijn hoofd grotendeels naar beneden

Omdat ze zeiden dat er meer was in Baltimore

waar die scheepswerven nooit sluiten

je kunt de man je arbeid verkopen

en stuur het geld naar huis

Broadway vond me berooid

en de missie vond me als laatste

ze gaven me een jas en drie dagen rust

en toen ik wakker werd en wegging

een lijkwade van stoom omringde me en ik werd weggedragen

en ik bevond me op Sparrows Point

met een katapult in mijn hand.

En staan ​​om me heen tweeduizend inactieve handen

hun hoofden laag gebogen, hun hoop niet hoog

hun harten gespeend van hun huizen

en hun zakken vol met foto's

en hun ogen vol afscheid

Ik nam mijn plaats in tussen mijn soort

en ik hield mijn plaats in de rij

Nu ben ik eenentwintig en heb ik een goede baan

en ik stuur het grootste deel van mijn loon naar huis

waardoor er nog genoeg over is voor sigaretten

om me te helpen de dagen door te komen

met geliefde vrienden om me heen de koude straten zo ver weg

drie dagen ten westen van Normandië

een geweer in mijn hand.