Voyager - Renan Luce

J’ai libéré mes deux mains prises

Doigt engourdis

En déposant nos deux valises

Sur le tapis

Nous les laissons au bon vouloir

D’un bagagiste

On est légers dans les couloirs

Qui mènent aux pistes

En passant sous un détecteur

Puisqu’il connait

T’a trouvè dans ta robe à fleurs

Un peu d’monnaie

Cool, le hublot tu me le laisses

Tu m’connais bien

J’aime voir les nuages qu’on transperce

Ça leur fait rien

Ça leur fait rien

Voyager

Tu ne regardes jamais en l’air

Quand on s’ballade

Tu vas là où y’a d’la poussière

Là où c’est crade

Tu dis qu’une ville pour qu’on arrive

A la comprendre

Il faut voir les chats qui y vivent

Et dans ses méandres

Les murs peints à la bombe

Sont tes musées

Au café qui surplombe

Des toits usés

Ik bevrijdde mijn twee genomen handen

gevoelloze vinger

Door onze twee koffers te deponeren

Op het tapijt

We laten ze aan goede wil over

Van een portier

We zijn licht in de gangen

Die naar de sporen leiden

Onder een detector passeren

Omdat hij het weet

Ik vond je in je bloemenjurk

Een kleine verandering

Cool, de patrijspoort laat je aan mij over

Je kent me goed

Ik zie graag de wolken die we doorboren

Het maakt hen niet uit

Het maakt hen niet uit

Reis

Je kijkt nooit op

als we lopen

Je gaat waar stof is

waar het klote is

Je zegt een stad voor ons om aan te komen

Om het te begrijpen

Je moet de katten zien die daar leven

En in zijn meanders

De gespoten muren

zijn jouw musea

In het café met uitzicht op

versleten daken