Citadin - Renan Luce

Je ne connais pas le nom des fleurs, et ça m’attriste

Celui des arbres guère plus d’ailleurs

Je peux n’en faire qu’une courte liste

Je ne connais pas ces noms latins

Qu’on donne aux plantes

Celles qui ne s’ouvrent qu’au matin

Celles que le soleil oriente

Lacunes presque anodines

Connaissances superflues

Pour qui comme moi, très peu jardine

N’escalade plus

Les branches jusqu’au cimes

Et fait peu de bouquets

Mange peu de fruits acides

Cueilli sur les bosquets

Citadin, j’ai un trou de mémoire anodin

Avec mon arrosoir dans les mains

À qui je donne à boire, j’en sais rien

Je ne sais pas nommer les oiseaux, ça me chagrine

Les longues pattes dans les roseaux

Les démarches de ballerine

À la manière dont ils volent

Savoir s’ils migrent

Savoir s’ils chassent ou batifoles

À la manière dont leurs ailes vibrent

Lacunes presque anodines

Connaissances superflues

Pour qui perd son âme féline

Et se met peu à l’affut

N’exerce plus son oreille

À distinguer les cris

De ceux qui nous réveillent

Au petit matin gris

Citadin, j’ai un trou de mémoire anodin

En apportant au square mes bouts de pain

En faisant une mangeoire, de mes mains

Citadin, j’ai un trou de mémoire anodin

Un oubli dérisoire mais enfin

Ça touche au désespoir

Ik weet de naam van de bloemen niet, en het maakt me verdrietig

Die van de bomen nauwelijks meer trouwens

Ik kan alleen een korte lijst maken

Ik ken deze Latijnse namen niet

Wat we aan planten geven

Degenen die alleen 's ochtends open gaan

Degenen die de zon regisseert

Bijna triviale tekortkomingen

overbodige kennis

Voor wie zoals ik, heel weinig tuin

Klim niet meer

De takken naar de toppen

En maak een paar boeketten

Eet weinig zuur fruit

Geplukt uit de bosjes

Stadsbewoner, ik heb een triviaal geheugenverlies

Met mijn gieter in mijn handen

Op wie ik drink, ik weet het niet

Ik kan de vogels niet noemen, het doet me pijn

De lange benen in het riet

Ballerina Stappen

De manier waarop ze vliegen

Weet of ze migreren

Weet of ze jagen of stoeien

De manier waarop hun vleugels trillen

Bijna triviale tekortkomingen

overbodige kennis

Voor wie zijn kattenziel verliest

En is weinig op de uitkijk

Oefent niet langer zijn oor

Om de kreten te onderscheiden

Van degenen die ons wakker maken

In de grijze vroege ochtend

Stadsbewoner, ik heb een triviaal geheugenverlies

Mijn stukjes brood naar het plein brengen

Door een kribbe te maken, met mijn handen

Stadsbewoner, ik heb een triviaal geheugenverlies

Een schamele vergissing maar eindelijk

Het gaat over wanhoop