Mes racines - Renan Luce

Mes racines sont profondes

Elles ont traversé l’onde

Et perforé la pierre

D’une fin de terre

Elles ont tissé leur toile

Sous un ciel sans étoiles

Et nettoyé par le vent

Attirée par devant

Ô ma presqu'île accrochée

Par quelques vieux rochers

Je garde une boussole

Pour revenir sur mes pas

Souvenir du ras du sol

Quand je ne marchais pas

Mes racines sont vivantes

Comme dans ces terres arides

Elles cherchent la suivante

Quand une nappe est vide

Elles forcent mon voyage

Qu’importe où et quand

Mon existence péage

«Carte moins de vingt cinq ans»

Les sandwichs sur le pouce

Les amphis à l’index

Tous ces mots dans la bouche

Le corps comme un silex

Pour peu que l’on te touche

L'étincelle qui reste

Et mes racines grandissent

Une rencontre et puis dix

Un regard et puis cent

Je regarde impuissant

Le chemin que dessinent

Pour demain mes racines

Mes racines sont sonores

Et leurs échos opposent

Une vague, falaise nord

Un Airbus, ville rose

Mes racines sont tactiles

Reconnaissent à tâtons

La douceur du pistil

Le rugueux du béton

La peau fine des filles

Les griffes d’un chaton

Mes racines olfactives

Gardent précieusement

L’odeur de la lessive

Dans les jupes de Maman

Mes racines sont «famille»

P’t'être pas assez souvent

Pourtant mon cœur fourmille

Toujours pareillement

De «Toc toc» à mon mur

«Viens dormir avec moi»

De cueillettes de mûres

De cabanes dans les bois

De vacances tous les cinq

Crème solaire, pelle et seau

C’est à vous que je trinque

Avec le verre bien haut

À la prochaine étreinte

Je vous attends bientôt

Et mes racines grandissent

Une rencontre et puis dix

Un regard et puis cent

Je regarde impuissant

Le chemin que dessinent

Pour demain

Mes racines grandissent

Une rencontre et puis dix

Un regard et puis cent

Je regarde impuissant

Le chemin que dessinent

Pour demain mes racines

Mes racines

Mes racines

Mes racines

Mijn wortels zijn diep

Ze staken de golf over

En doorboorde de steen

Van een einde van de aarde

Ze hebben hun web geweven

Onder een sterrenloze hemel

En weggeblazen door de wind

Vooraan getekend

O mijn vastklampend schiereiland

Bij wat oude rotsen

Ik houd een kompas bij

Om op mijn stappen terug te keren

Geheugen op grondniveau

Toen ik niet liep

Mijn wortels leven

Zoals in deze dorre landen

Ze zoeken de volgende

Als een tafelkleed leeg is

Ze dwingen mijn reis

Overal en altijd

Mijn bestaan ​​tol

"Kaart onder de vijfentwintig"

Broodjes onderweg

Collegezalen op de index

Al die woorden in je mond

Het lichaam als een vuursteen

Zolang je wordt aangeraakt

De vonk die overblijft

En mijn wortels groeien

Een ontmoeting en dan tien

Eén blik en dan honderd

Ik kijk hulpeloos toe

Het pad dat tekent

Voor morgen mijn roots

Mijn roots zijn sonoor

En hun echo's verzetten zich

Een golf, noordelijke klif

Een Airbus, roze stad

Mijn roots zijn voelbaar

tastbaar herkennen

De zoetheid van de stamper

Het ruwe van beton

Meisjes dunne huid

De klauwen van een kitten

Mijn olfactorische wortels

schat

De geur van was

In mama's rokken

Mijn roots zijn "familie"

Misschien niet vaak genoeg

Toch zwermt mijn hart

Altijd hetzelfde

Van klop klop op mijn muur

"Kom met mij slapen"

Bramen plukken

Hutten in het bos

Elke vijf vakantie

Zonnebrandcrème, schep en emmer

ik proost op jou

Met het glas hoog gehouden

Op naar de volgende knuffel

Ik verwacht je snel

En mijn wortels groeien

Een ontmoeting en dan tien

Eén blik en dan honderd

Ik kijk hulpeloos toe

Het pad dat tekent

voor morgen

mijn wortels groeien

Een ontmoeting en dan tien

Eén blik en dan honderd

Ik kijk hulpeloos toe

Het pad dat tekent

Voor morgen mijn roots

Mijn wortels

Mijn wortels

Mijn wortels