Je suis une feuille - Renan Luce

Aurais-je imaginé que je me trouverais là

Une mine de stylo plantée sur ma peau?

Les yeux de mon bourreau qui ne me quittent pas

Ma blancheur lui fait peur, je sais qu’il cherche ses mots

Je suis une feuille blanche, je ne demandais rien

Qu'à rester sur mon arbre et attendre la fin

Moi j’aimais le vent se perdant dans les feuilles

Le murmure de la sève qui me donnait la vie

Moi j’aimais la hauteur que j’avais sur les choses

Je n’ai pas vu venir la lame qui m’a trahie

Si au moins je servais de papier officiel

Pour signer des traités et protéger les faibles

Ou être dans les mains d’un poète oublié

Qui me jetterait ses vers comme on cherche un ami

J’aurais pu être pressée sur le cœur d’une enfant

Écoutant dans mes lignes la voix de son amant

Ou être le pliage d’un gamin de huit ans

Et voler dans les airs sous les rires des enfants

Ou être dans les pages d’un livre d’histoire

Qui dit que le chemin est encore tellement long

Mais voilà que je sens que la plume me frôle

Et les lettres se forment comme l’encre tourbillonne

J’n’ai jamais vu plus lourd que le poids de ces mots

C’est la misère d’un homme que je sens sur mon dos

Il dit: «Je veux finir d’avec ma vie

Pardonne-moi mon amour mais je m’arrête ici

Ce n’est pas de ta faute si je baisse les bras

Mais j’ai perdu ma chance de gagner ici-bas.

«Et moi c'était mon rôle de porter tous ces mots

Et les larmes d’une femme tomberont sur moi bientôt

J’aurais pu être pressée sur le cœur d’une enfant

Écoutant dans mes lignes la voix de son amant

Ou être le pliage d’un gamin de huit ans

Et voler dans les airs sur les rires des enfants

Mais je tourne la page d’une triste histoire

Qui dit que le chemin n'était pas tellement long

Pas tellement long…

Pas tellement long…

Had ik gedacht dat ik daar zou zijn

Zit er een stift op mijn huid?

De ogen van mijn beul die me nooit verlaten

Mijn witheid maakt hem bang, ik weet dat hij zijn woorden zoekt

Ik ben een schone lei, ik vroeg nergens om

Maar blijf in mijn boom en wacht op het einde

Ik hield van de wind die verdwaalde in de bladeren

Het geruis van het sap dat me leven gaf

Ik, ik hield van de hoogte die ik had op dingen

Ik zag het mes niet aankomen dat me verraadde

Als ik tenminste als officiële krant diende

Verdragen ondertekenen en de zwakken beschermen

Of in de handen zijn van een vergeten dichter

Wie zou zijn verzen naar me gooien alsof ik op zoek was naar een vriend?

Ik had op het hart van een kind kunnen worden gedrukt

Luisteren in mijn regels voor de stem van haar minnaar

Of wees de buiging van een achtjarige

En vlieg door de lucht naar het gelach van kinderen

Of sta op de pagina's van een geschiedenisboek

Wie zegt dat de weg nog zo lang is

Maar nu voel ik de pennenborstel tegen me aan

En de letters vormen terwijl de inkt dwarrelt

Ik heb nog nooit zwaarder gezien dan het gewicht van deze woorden

Het is de ellende van een man die ik op mijn rug voel

Hij zei: "Ik wil mijn leven beëindigen

Vergeef me mijn liefde, maar ik stop hier

Het is niet jouw schuld als ik opgeef

Maar ik verloor mijn kans om hier te winnen.

"En voor mij was het mijn rol om al deze woorden te dragen

En de tranen van een vrouw zullen spoedig op mij vallen

Ik had op het hart van een kind kunnen worden gedrukt

Luisteren in mijn regels voor de stem van haar minnaar

Of wees de buiging van een achtjarige

En vlieg door de lucht naar het gelach van kinderen

Maar ik sla de pagina van een triest verhaal om

Wie zegt dat de weg niet zo lang was?

Niet zo lang...

Niet zo lang...