Viejo Puerto - Paté de Fuá

Será por tu misterio de ruina y despedida

Será porque mi vida hace al sol bajo tu sol

Te llevo en mi semblante un anclado navío

Presente en mis desvíos de penas y alcohol

Allá cuando la vida se alzaba con anhelo

Allá cuando tu cielo templaba la razón

No me llevé tus luces prendidas al alma

Yo vivo en la calma de tu perdición

Viejo puerto misterio olvidado

Y que abandonado de mi soledad

En tu luna consuelo y condena

Y anula las penas de andar y de andar

Viejo puerto canción vagabunda

Tristezas abundan en mi confesión

El amor ya zarpó viejo puerto

Del muelle desierto de mi corazón

Mirando a tu horizonte soñaba con el mundo

Imaginaba un rumbo lejano al tu quetud

Y así dejé mi barrio fumando a lo lejos

El último cigarro de mi juventud

Y fueron tantos años y tanto lo vivido

Cuando supo de olvido mi pobre corazón

Amé tantas mujeres, pasé mil inviernos

La vida es eterno naufragio de amor

Viejo puerto misterio olvidado

Y que abandonado de mi soledad

En tu luna consuelo y condena

Y anula la pena de andar y de andar

Viejo puerto canción vagabunda

Tristezas abundan en mi confesión

El amor ya zarpó viejo puerto

Del muelle desierto de mi corazón

Het zal zijn voor jouw mysterie van ondergang en afscheid

Het zal zijn omdat mijn leven de zon onder jouw zon maakt

Ik draag in mijn gezicht een verankerd schip

Aanwezig in mijn afleidingen van verdriet en alcohol

Toen het leven verlangend steeg

Daar toen je lucht de reden temperde

Ik heb je lichten niet naar mijn ziel gebracht

Ik leef in de rust van jouw verderf

Oude vergeten mysteriehaven

En hoe verlaten van mijn eenzaamheid

Op uw maan troost en veroordeling

En annuleert de straffen van lopen en lopen

oud port bum lied

Verdriet in overvloed in mijn bekentenis

liefde heeft al de oude haven bevaren

Van de verlaten pier van mijn hart

Kijkend naar je horizon droomde ik van de wereld

Ik stelde me een verre koers voor naar je quetuude

En dus liet ik mijn buurt rokend achter

De laatste sigaret van mijn jeugd

En er waren zoveel jaren en zoveel geleefd

Toen mijn arme hart de vergetelheid leerde kennen

Ik hield van zoveel vrouwen, ik heb duizend winters doorgebracht

Het leven is een eeuwig schipbreuk van de liefde

Oude vergeten mysteriehaven

En hoe verlaten van mijn eenzaamheid

Op uw maan troost en veroordeling

En annuleert de pijn van lopen en lopen

oud port bum lied

Verdriet in overvloed in mijn bekentenis

liefde heeft al de oude haven bevaren

Van de verlaten pier van mijn hart