San - Orelsan

J’suis dans l’premier Mario

À chaque fois, j’crois qu’j’ai fini l’jeu, ça repart à zéro

En plus rapide, en plus dur

J’devais être plus mûr, j’ai dû m’tromper d’futur

J’aimerais retrouver la magie du début

Rien n’fonctionne quand l’cœur n’y est plus

Ça fait mal à la fierté, j’ai du mal à l’admettre

Mais j’ai jamais été aussi perdu

Le monde est un PMU

Où n’importe qui donne son mauvais point d’vue

Où la télé passe des infos déjà vues

Pendant qu’la radio joue des sons qu’on n'écoute même plus

J’essaye de trier, entre les snobs pointus

Et les mongoles incultes, je sais plus où cliquer

J’essaye de feater, rester d’actualité

Sans devenir ma propre télé-réalité

J’veux pas rester figé, piégé

Dans mon personnage comme une prise d’otages à Disney

Mal vieillir comme un vieux punk

Quand tu crois qu’t’es Bart mais t’es M. Burns

J’suis pas chez moi dans la capitale

J’continue d'écrire sur une ville où j’habite pas

J’essaie d'être un homme bien mais j’suis plutôt moyen

J’crois qu’j’suis juste un génie du mal

J’regrette mes vieux démons

Roi dans l’mensonge, esclave dans l’vrai monde

Vigilant à chaque seconde

Si j’le laisse seul, mon esprit s'égare dans la pénombre

J’pensais m’lever un matin, être un homme

Sûr que la vie qu’j’ai choisie est la bonne

Fiable, avoir construit quelque chose de stable

J’suis qu’un sale gosse sur un château d’sable

Marre de faire des grands sacrifices

Pour des p’tites gloires

Sans même savoir savourer la victoire

Mes nuits sont blanches, mes idées noires

C’est comme chaque fois qu’j’ai arrêté d’boire

Et qu’les journées sont plus qu’des gueules de bois

Pourquoi tu veux m’mettre un bébé dans les bras?

J’ai déjà du mal à m’occuper d’moi

J’essaye d'être droit, de faire des choix

De faire plaisir à tout l’monde à la fois

La famille, les amis, les amis de la famille

La famille des amis, les amis des amis

Divertir un public qui m’connaît pas

Peu importe c’qu’ils croient, j’suis toujours à deux doigts

Du craquage, à deux doigts du pétage de cable

T'étonne pas si tu m’vois marcher dans la rue en pyjama

Mais j’craquerai pas

J’craquerai pas, j’craquerai pas

J’craquerai pas

J’pourrai plus m’enfuir

Mon frère a deux enfants, j’veux les voir grandir

J’veux plus faire semblant, plus jamais mentir

J’suis déjà fou, autant rester dans l’délire, haan

J’serai celui qui fait une blague avant d’mourir

Celui qui part dans un fou rire, haan

J’veux laisser mon propre souvenir

Pas faire du sous le mec à la mode en pourri, haan

Les temps changent, les gens changent

Mais j’m’ennuie vite, j’aime le changement

J'étais déjà différent

J’le serai jusqu'à la nuit des temps, vie rapide, mec lent

Avant, j’avais peur d'être pas normal

Quand j’vois les gens normaux, j’suis fier d'être pas normal

Le monde est vénéneux, mon cerveau fait des nœuds

J’me fais à l’idée d’aller jamais mieux

J’voulais écrire pour les haineux, mais j’vais faire mieux

Écrire pour ceux qui m’aiment, eux

C’est toujours pour ma ville quand j’mets l’feu

J’ai tout l’reste de ma vie pour être vieux

Où sont passées les stars de ma jeunesse?

Morts ou devenus des parodies d’eux-mêmes

J’veux jamais faire pareil

Retour vers le futur, j’veux pas rater l’troisième

J’veux faire des chansons d’amour homicide

Qui poussent un célibataire au suicide

J’aimais l’rap avant qu’la hype l’gentrifie

Vodka, Doliprane, maintenant j’anticipe

J’ai dit: «Je t’aime» à des connasses qui n’en valaient pas la peine

J’ai jamais dit: «Je t’aime» à ma mère

J’veux plus faire marche arrière

J’arrive à peine à la fin du début d’ma carrière

J’ai fait des erreurs, j’ai fait des choses louches

J’ai fait des rappeurs, j’ai fait des fausses-couches

Quand j’disais: «C'est nous, l’futur», j’parlais d’maintenant

J’parlais d’cet instant, le futur, c’est maintenant

J’ai tous les flows, j’serai jamais sec

Ablaye et Skread, j’vais jamais perdre

On a commencé dans une salle des fêtes

On va devenir c’qu’on voulait être

Merde, j’arrive en Gun Kata

Jeune bâtard, me revoilà

Saitama, punch fatale

J'écris chaque phrase comme si Michael pouvait voir ça

J’laisserai pas la médiocrité m’avoir

J’ai vu assez d’bâtards tristes pour croire au karma

Orelsan, part.

trois

Le dernier volet d’la saga

«San», ça veut dire «trois»

«San», ça veut dire «monsieur»

San, j’ai mis la moitié d’ma vie pour savoir c’que j’veux

La fête est finie

Ik zit in de eerste Mario

Elke keer dat ik denk dat ik het spel heb uitgespeeld, begint het helemaal opnieuw

Sneller, harder

Ik moest volwassener zijn, ik moet de fout van de toekomst hebben gemaakt

Ik zou graag de magie van het begin willen vinden

Niets werkt als het hart weg is

Het doet pijn aan de trots, ik vind het moeilijk om toe te geven

Maar ik ben nog nooit zo verdwaald geweest

De wereld is een PMU

Waar iemand zijn slechte mening geeft

Waar tv informatie doorgeeft die al is gezien

Terwijl de radio geluiden speelt waar we niet eens meer naar luisteren

Ik probeer te sorteren, tussen scherpe snobs

En ongeschoolde Mongolen, ik weet niet meer waar ik moet klikken

Ik probeer te feateren, relevant blijven

Zonder mijn eigen realityshow te worden

Ik wil niet bevroren blijven, gevangen zitten

In mijn personage als een Disney-gijzelingssituatie

Slecht oud worden als een oude punk

Als je denkt dat je Bart bent, maar je bent Mr. Burns

Ik ben niet thuis in de hoofdstad

Ik blijf schrijven over een stad waar ik niet woon

Ik probeer een goede man te zijn, maar ik ben redelijk gemiddeld

Ik denk dat ik gewoon een slecht genie ben

Ik heb spijt van mijn oude demonen

Koning in leugens, slaaf in de echte wereld

Waakzaam elke seconde

Als ik hem met rust laat, dwalen mijn gedachten af ​​in het donker

Ik dacht dat ik op een ochtend wakker zou worden, een man zijn

Zeker, het leven dat ik heb gekozen is het juiste

Betrouwbaar, iets stabiels hebben gebouwd

Ik ben maar een snotaap op een zandkasteel

Moe van het maken van grote opofferingen

Voor kleine glorie

Zonder zelfs maar te weten hoe je van de overwinning moet genieten

Mijn nachten zijn slapeloos, mijn gedachten donker

Het is zoals elke keer dat ik stopte met drinken

En de dagen zijn meer dan katers

Waarom wil je een baby in mijn armen leggen?

Ik heb al moeite om voor mezelf te zorgen

Ik probeer eerlijk te zijn, keuzes te maken

Om iedereen tegelijk te plezieren

Familie, vrienden, familie vrienden

Familie van vrienden, vrienden van vrienden

Een publiek entertainen dat mij niet kent

Wat ze ook geloven, ik sta altijd op het punt

Kraken, op een steenworp afstand van de kabel

Wees niet verbaasd als je me in mijn pyjama over straat ziet lopen

Maar ik zal niet kraken

Ik zal niet barsten, ik zal niet barsten

ik zal niet kraken

Ik kan niet langer wegrennen

Mijn broer heeft twee kinderen, ik wil ze zien opgroeien

Ik wil niet meer doen alsof, nooit meer liegen

Ik ben al gek, kan net zo goed uitzinnig blijven, haan

Ik zal degene zijn die een grap maakt voordat ik sterf

Degene die in de lach schiet, haan

Ik wil mijn eigen herinnering achterlaten

Niet doen onder de modieuze kerel in rot, haan

Tijden veranderen, mensen veranderen

Maar ik verveel me snel, ik hou van afwisseling

Ik was al anders

Ik zal voor altijd zijn, het leven is snel, langzaam man

Vroeger was ik bang om niet normaal te zijn

Als ik normale mensen zie, ben ik er trots op niet normaal te zijn

De wereld is giftig, mijn brein zit in de knoop

Ik raak gewend aan het idee dat ik nooit beter wordt

Ik wilde schrijven voor de haters, maar ik ga het beter doen

Schrijf voor degenen die van me houden

Het is altijd voor mijn stad als ik vuur aansteek

Ik heb de rest van mijn leven om oud te zijn

Waar zijn de sterren van mijn jeugd gebleven?

Dood of worden parodieën op zichzelf

Ik wil nooit meer hetzelfde doen

Terug naar de toekomst, ik wil de derde niet missen

Ik wil moorddadige liefdesliedjes maken

Dat drijft een vrijgezel tot zelfmoord

Ik hield van rap voordat de hype het gentrificeerde

Wodka, Doliprane, nu verwacht ik

Ik zei "ik hou van je" tegen teven die het niet waard waren

Ik heb nooit "ik hou van jou" tegen mijn moeder gezegd

Ik wil niet terug

Ik kom amper aan het einde van het begin van mijn carrière

Ik heb fouten gemaakt, ik heb duistere dingen gedaan

Ik maakte rappers, ik had miskramen

Toen ik zei: "Wij zijn het, de toekomst", had ik het over nu

Ik had het over dit moment, de toekomst is nu

Ik heb alle stromen, ik zal nooit droog zijn

Ablaye en Skread, ik zal nooit verliezen

We zijn begonnen in een feestzaal

We zullen worden wat we wilden zijn

Shit, ik kom in Gun Kata

Jonge klootzak, hier kom ik weer

Saitama, fatale klap

Ik schrijf elke zin zoals Michael het kan zien

Ik laat middelmatigheid me niet pakken

Ik heb genoeg trieste klootzakken gezien om in karma te geloven

Orelsan, ga weg.

drie

Het laatste deel van de saga

"San" betekent "drie"

"San" betekent "meneer"

San, ik heb de helft van mijn leven besteed om te weten wat ik wil

Het feest is voorbij