La morale - Orelsan

T’as toujours été l’plus populaire de la bande

T’inventais une expression, j'étais fier de la reprendre

Le soir, je m’sauvais par la fenêtre de ma chambre

Pour aller descendre des bières dans la caisse de ta tante

On était les maîtres de la glande

Comme si la Terre nous devait quelque chose, faudrait p’t-être qu’on arrête de

l’attendre

Que t’arrête de l’attendre, et qu’on s’tire autre part

Faire partie des connards moyens, c'était notre pire cauchemar

On perdait notre temps à fuir l’avenir

Tirer des plans sur la comète, c’est plus facile quand on vit la nuit

Sadique avec une tête d’ange, un charisme étrange

T’enchaînais plus de filles que la traite des Blanches

Tu voulais devenir basketteur

Et tu t’es découragé quand t’as compris qu’t'étais pas l’meilleur

Un peu comme le reste, maintenant tu cherches ta jeunesse face à tes peurs

Sur une montagne d’erreurs

J’ai l’impression d’faire la morale

Et ça m'énerve moi-même quand j’cause

Mais j’ai l’impression qu'ça va mal

Même si j’peux pas faire grand-chose

Combien d’wagons, combien d’trains t’as raté?

Comment faire pour les rattraper?

Allongé dans quinze mètres carrés

À te demander où sont passées les dix dernières années

Tu vis sur les aides, tu vis sur les nerfs

Tu supportes plus qu’on t’chambre, tu t'énerves

Les jours se ressemblent, tu t’réveilles

Avec une boule dans l’ventre, tu fais des tours dans l’centre

Comme si y’avait des trucs à faire en ville

Tu poses un CV, pour avoir la conscience tranquille

Mais t’aurais sûrement plus de chance

De trouver du taf en écrivant ton nom sur une feuille blanche

Les filles faciles voulaient vivre une passion

Maintenant elles veulent une vie d’famille, une situation

Le moindre rendez-vous c’est une mission

Quand ton cerveau ralentit, anéanti par la fainéantise

J’ai l’impression d’faire la morale

Et ça m'énerve moi-même quand j’cause

Mais j’ai l’impression qu'ça va mal

Même si j’peux pas faire grand-chose

Tu voudrais changer, te ranger

Difficile d’affronter la vérité

Tes mauvaises habitudes sont presque une fierté

Tes défauts sont devenus ta personnalité

Envie d’tout foutre en l’air, tu supportes plus la gravité

T’enfonces dans l’mensonge, commences à paniquer

Méfie-toi à qui tu demandes du réconfort

Tu pourrais trouver d’quoi t’apitoyer sur ton sort

J’ai l’impression d’faire la morale

Et ça m'énerve moi-même quand j’cause

Mais j’ai l’impression qu'ça va mal

Même si j’peux pas faire grand-chose

J’ai l’impression d’faire la morale

Et ça m'énerve moi-même quand j’cause

Mais j’ai l’impression qu'ça va mal

Même si j’peux pas faire grand-chose

Allô?

Ouais c’est Gringe, ça va?

Ça va, et toi?

Ouais ça va.

Hé dis-moi, j’ai écouté la chanson d’avant là: tu parles pas

d’moi?

Ah… Euh… Nan !

Ah bon?

Ça t’dit qu’on fasse un morceau ensemble?

Okay !

Je was altijd de populairste van de bende

Je hebt een zin bedacht, ik was er trots op om het terug te nemen

'S Avonds ontsnapte ik door mijn slaapkamerraam

Om wat biertjes te drinken in de kassa van je tante

Wij waren de meesters van de klier

Alsof de aarde ons iets schuldig is, moeten we misschien stoppen

wacht erop

Dat je er niet meer op wacht en dat we ergens anders heen gaan

Een van de gemiddelde klootzakken zijn was onze ergste nachtmerrie

We waren onze tijd aan het verspillen door weg te rennen van de toekomst

Plannen tekenen op de komeet, het is makkelijker als je 's nachts leeft

Sadist met het gezicht van een engel, een vreemd charisma

Heb je meer meisjes geketend dan de blanke slavenhandel

Je wilde basketballer worden

En je raakte ontmoedigd toen je je realiseerde dat je niet de beste was

Een beetje zoals de rest, nu zoek je je jeugd in het aangezicht van je angsten

Op een berg fouten

Ik heb het gevoel dat ik les geef

En het irriteert me zelf als ik praat

Maar ik heb het gevoel dat het slecht gaat

Ook al kan ik niet veel doen

Hoeveel wagons, hoeveel treinen heb je gemist?

Hoe ze te vangen?

Liggend op vijftien vierkante meter

Benieuwd waar de afgelopen tien jaar zijn gebleven

Je leeft op de aids, je leeft op de zenuwen

Je draagt ​​​​meer dan we je in de kamer houden, je wordt boos

De dagen zijn hetzelfde, je wordt wakker

Met een bal in de buik doe je tricks in het midden

Alsof er dingen te doen zijn in de stad

Je legt een cv neer, om een ​​zuiver geweten te hebben

Maar je hebt waarschijnlijk meer geluk

Werk vinden door je naam op een blanco vel te schrijven

Makkelijke meiden wilden een passie leven

Nu willen ze een gezinsleven, een situatie

Elke date is een missie

Wanneer je hersenen vertragen, weggevaagd door luiheid

Ik heb het gevoel dat ik les geef

En het irriteert me zelf als ik praat

Maar ik heb het gevoel dat het slecht gaat

Ook al kan ik niet veel doen

Wil je veranderen, doe jezelf weg

Het is moeilijk om de waarheid onder ogen te zien

Je slechte gewoonten zijn bijna een trots

Je gebreken zijn je persoonlijkheid geworden

Wil je het verpesten, je kunt de zwaartekracht niet meer aan

Je zakt weg in de leugen, begint in paniek te raken

Pas op wie je om troost vraagt

Je zou iets kunnen vinden om medelijden met jezelf te hebben

Ik heb het gevoel dat ik les geef

En het irriteert me zelf als ik praat

Maar ik heb het gevoel dat het slecht gaat

Ook al kan ik niet veel doen

Ik heb het gevoel dat ik les geef

En het irriteert me zelf als ik praat

Maar ik heb het gevoel dat het slecht gaat

Ook al kan ik niet veel doen

Hallo?

Ja, het is Gringe, oké?

Met mij gaat het goed en met jou?

Ja met mij gaat het goed.

Hé, vertel eens, ik heb eerder naar het liedje geluisterd: je spreekt niet

van mij?

Ah... Uh... Nee!

Oh goed?

Zullen we samen een liedje doen?

Akkoord!