Одинокий гитарист - Олег Митяев, Константин Тарасов

Одинокий гитарист в придорожном ресторане.

Черной свечкой кипарис между звездами в окне.

Он играет и поет, сидя будто в черной раме,

Море черное за ним при прожекторной луне.

Наш милейший рулевой на дороге нелюдимой,

Исстрадав без сигарет, сделал этот поворот.

Ах, удача, боже мой, услыхать в стране родимой

Человеческую речь в изложеньи нежных нот.

Ресторан полупустой.

Две танцующие пары.

Два дружинника сидят, обеспечивая мир.

Одинокий гитарист с добрым Генделем на пару

Поднимает к небесам этот маленький трактир.

И витает, как дымок, христианская идея,

Что когда-то повезет, если вдруг не повезло,

Он играет и поет, все надеясь и надеясь,

Что когда-нибудь добро победит в борьбе со злом.

Ах, как трудно будет нам, если мы ему поверим…

С этим веком наш роман бессердечен и нечист,

Но спасает нас в ночи от позорного безверья

Колокольчик под дугой — одинокий гитарист.

Eenzame gitarist in een wegrestaurant.

Een zwarte cipreskaars tussen de sterren in het raam.

Hij speelt en zingt, zittend als in een zwarte lijst,

De zee is zwart achter hem met een zoeklichtmaan.

Onze liefste stuurman op de ongezellige weg,

Nadat hij zonder sigaretten had geleden, maakte hij deze wending.

Oh, veel geluk, mijn God, om te horen in je geboorteland

Menselijke spraak bij de presentatie van aanbestedingsnota's.

Het restaurant is half leeg.

Twee dansende paren.

Twee burgerwachten zitten en zorgen voor rust.

Eenzame gitarist met vriendelijke Händel voor een stel

Tilt deze kleine taverne naar de hemel.

En zweeft als rook, het christelijke idee,

Dat je op een dag geluk zult hebben, als je plotseling geen geluk hebt,

Hij speelt en zingt, hopend en hopend

Dat op een dag het goede zal winnen in de strijd tegen het kwaad.

O, wat zal het moeilijk voor ons zijn als we hem geloven...

Met deze leeftijd is onze romance harteloos en onzuiver,

Maar redt ons in de nacht van beschamend ongeloof

De bel onder de boog is een eenzame gitarist.