Мой отец - Олег Митяев, Константин Тарасов

Мой отец алкоголиком не был,

Хоть и выпить считал — не грешно.

Хорошо было с водкой.

И с хлебом

Не всегда было так хорошо.

Тридцать лет профсоюзных событий,

Ни прогулов, ни громких побед,

Восемь грамот, привод в вытрезвитель

И награда за выслугу лет.

Люди будущего — на фронтонах ДК…

Да задумчивый стих Окуджавы…

И, как цены, волненья снижались тогда

За прекрасное завтра державы.

Очень рано отца хоронили…

Очень много, казалось ему,

Мы неправды тогда говорили,

Да все думал — видней наверху,

Верил Сталину, верил Хрущеву,

Верил, верил, работал и пил…

И быть может, пожил он еще бы,

Если б он алкоголиком был.

А с фронтона ДК, как и прежде, глядят

Те слепые красивые лица.

И все так же, как прежде, лет тридцать назад, —

Радость в гипсовых белых глазницах.

Не сорваться бы, не закружиться

Да мозги бы свои не пропить,

Да молитвы читать научиться,

Чтоб отца и детей не забыть.

Жизнь и боль — вот и все, что имею,

Да от мыслей неверных лечусь.

А вот правды сказать не умею,

Но, даст Бог, я еще научусь.

Mijn vader was geen alcoholist

Ook al dacht ik dat drinken geen zonde was.

Het was goed met wodka.

En met brood

Het was niet altijd zo goed.

Dertig jaar vakbondsevenementen

Geen ziekteverzuim, geen spraakmakende overwinningen,

Acht brieven, rijd naar het ontnuchterende station

En een onderscheiding voor trouwe dienst.

Mensen van de toekomst staan ​​op de frontons van de DC...

Ja, Okudzhava's doordachte vers...

En net als de prijzen waren de zorgen toen afgenomen

Voor een prachtige morgen van de machten.

Mijn vader is heel vroeg begraven...

Veel, zo leek het hem,

We spraken toen leugens,

Ja, ik heb aan alles gedacht - je kunt het bovenaan zien,

Geloofde Stalin, geloofde Chroesjtsjov,

Ik geloofde, geloofde, werkte en dronk...

En misschien zou hij hebben geleefd,

Was hij maar een alcoholist.

En vanaf het fronton van het Paleis van Cultuur, zoals voorheen, kijken ze

Die blinde mooie gezichten.

En alles is hetzelfde als voorheen, dertig jaar geleden, -

Vreugde in gips witte oogkassen.

Zou niet breken, niet draaien

Ja, je zou je hersens niet opdrinken,

Ja, leer gebeden lezen,

Om vader en kinderen niet te vergeten.

Leven en pijn is alles wat ik heb

Ja, ik genees van verkeerde gedachten.

Maar ik kan de waarheid niet vertellen

Maar als God het wil, zal ik nog leren.