Марк Шагал - Олег Митяев, Константин Тарасов

Он стар, он похож на свое одиночество.

Ему рассуждать о погоде не хочется.

Он сразу с вопросом — а вы не из Витебска?

Пиджак старомодный на лацканах вытерся.

Нет, я не из Витебска.

Долгая пауза.

А после слова — монотонно и пасмурно.

Тружусь и хвораю, в Венеции выставка.

"Так вы не из Витебска?"

Нет, я не из Витебска.

Он в сторону смотрит, не слышит, не слышит.

Какой-то нездешней далекостью дышит.

Пытаясь до детства дотронуться бережно

И нету ни Канн, ни Лазурного берега

Ни нынешней славы.

Светло и размеренно,

Он тянется к Витебску, словно растение.

Тот Витебск его, пропыленный и жаркий

Приколот к земле каланчою пожарной

Там смерти и свадьбы, моленья, ярмарки

Там зреют особенно крупные яблоки

И сонный извозчик по площади катится

"Так Вы не из Витебска?"

Деревья стоят вдоль дороги навытяжку.

Темнеет, и жалко, что я не из Витебска.

Hij is oud, hij is als zijn eenzaamheid.

Over het weer wil hij niet praten.

Hij stelde meteen een vraag - kom je niet uit Vitebsk?

Het ouderwetse jasje was op de revers versleten.

Nee, ik kom niet uit Vitebsk.

Lange pauze.

En na het woord - eentonig en bewolkt.

Ik werk en word ziek, een tentoonstelling in Venetië.

'Dus je komt niet uit Vitebsk?'

Nee, ik kom niet uit Vitebsk.

Hij kijkt weg, hoort niet, hoort niet.

Een onaardse afstand ademt.

De kindertijd voorzichtig proberen aan te raken

En er is noch Cannes, noch de Cote d'Azur

Geen huidige glorie.

Licht en gemeten

Het reikt naar Vitebsk als een plant.

Dat Vitebsk van hem is, stoffig en heet

Vastgemaakt aan de grond door een vuurtoren

Er zijn sterfgevallen en bruiloften, gebeden, beurzen

Vooral grote appels rijpen daar

En een slaperige taxi rolt over het plein

'Dus je komt niet uit Vitebsk?'

De bomen staan ​​in een rij langs de weg.

Het wordt donker en het is jammer dat ik niet uit Vitebsk kom.