Леди - Олег Митяев, Константин Тарасов

О, моя дорогая, моя несравненная леди!

Ледокол мой печален, и штурман мой смотрит на юг,

И представьте себе, что звезда из созвездия Лебедь

Непосредственно в медную форточку смотрит мою.

Непосредственно в эту же форточку ветер влетает,

Называвшийся в разных местах то муссон, то пассат,

Он влетает и с явной усмешкою письма читает,

Не отправленные, потому что пропал адресат.

Где же, детка моя, я тебя проморгал и не понял?

Где, подружка моя, разошелся с тобой на пути?

Где, гитарой бренча, прошагал мимо тихих симфоний,

Полагая, что эти концерты еще впереди?

И беспечно я лил на баранину соус «ткемали»,

И картинки смотрел по утрам на обоях чужих,

И меня принимали, которые не понимали,

И считали, что счастье является качеством лжи.

Одиночество шлялось за мной и в волнистых витринах

Отражалось печальной фигурой в потертом плаще.

За фигурой по мокрым асфальтам катились машины —

Абсолютно пустые, без всяких шоферов вообще.

И в пустынных вагонах метро я летел через годы,

И в безлюдных портах провожал и встречал сам себя,

И водили со мной хороводы одни непогоды,

И все было на этой земле без тебя, без тебя.

Кто-то рядом ходил и чего-то бубнил — я не слышал.

Телевизор мне тыкал красавиц в лицо — я ослеп.

И, надеясь на старого друга и горные лыжи,

Я пока пребываю на этой пустынной земле.

О, моя дорогая, моя несравненная леди!

Ледокол мой буксует во льдах, выбиваясь из сил…

Золотая подружка моя из созвездия Лебедь —

Не забудь.

Упади.

Обнадежь.

Догадайся.

Спаси.

1979 — 18 августа 1981

Туапсе

Oh mijn liefste, mijn onvergelijkelijke dame!

Mijn ijsbreker is verdrietig, en mijn navigator kijkt naar het zuiden,

En stel je voor dat een ster uit het sterrenbeeld Cygnus

Kijkt direct door het koperen raam van mij.

De wind vliegt direct in hetzelfde raam,

Genaamd op verschillende plaatsen, ofwel moesson of passaatwind,

Hij vliegt naar binnen en leest brieven met een duidelijke grijns,

Niet verzonden omdat de geadresseerde verdwenen is.

Waar, mijn baby, heb ik je gemist en niet begrepen?

Waar, mijn vriend, zijn jullie onderweg uit elkaar gegaan?

Waar ik met een tokkelende gitaar langs stille symfonieën liep,

Geloven dat deze concerten nog moeten komen?

En achteloos goot ik tkemali-saus op het lam,

En ik keek naar de foto's in de ochtend op het behang van vreemden,

En ik werd geaccepteerd door degenen die het niet begrepen

En ze geloofden dat geluk de kwaliteit van een leugen is.

Eenzaamheid volgde me in golvende etalages

Weerspiegeld door een droevige figuur in een sjofele mantel.

Auto's rolden achter de figuur op nat asfalt -

Absoluut leeg, helemaal geen chauffeurs.

En in verlaten metro's vloog ik door de jaren heen,

En in verlaten havens zag hij weg en ontmoette zichzelf,

En slecht weer danste met mij,

En alles was op deze aarde zonder jou, zonder jou.

Iemand liep in de buurt en mompelde iets - ik hoorde het niet.

De tv prikte schoonheden in mijn gezicht - ik was blind.

En hopend op een oude vriend en skiën,

Voorlopig ben ik in dit woestijnland.

Oh mijn liefste, mijn onvergelijkelijke dame!

Mijn ijsbreker glijdt uit in het ijs, uitgeput...

Mijn gouden vriendin uit het sterrenbeeld Cygnus -

Niet vergeten.

Naar beneden vallen.

Hoop.

Gok.

Opslaan.

1979 - 18 augustus 1981

Toeapse