Дует ветер - Олег Митяев, Константин Тарасов

Дует ветер, дует месяц, дует два, дует год…

Только боль он не остудит, эта боль не пройдёт.

Может, время залижет её, как река, но пока

Мне без вас жить не стоит.

Разлучили, как детей, нас, развели по углам,

Разорвали акварели наших встреч пополам.

Но хоть где одному на красивой земле столько лет

Мне без вас жить не стоит.

На осколочки печаль свою разбить, разлюбить,

Не встречаться, постараться к Рождеству позабыть,

Сколько было бы в жизни и встреч и подруг, но, мой друг,

Мне без вас жить не стоит.

Дует ветер, дует месяц, дует два, дует год…

De wind waait, een maand waait, twee klappen, een jaar waait...

Alleen zal hij de pijn niet verkoelen, deze pijn gaat niet weg.

Misschien zal de tijd het likken als een rivier, maar voor nu

Ik kan niet leven zonder jou.

We werden gescheiden als kinderen, we werden naar de hoeken gebracht,

Ze scheurden de aquarellen van onze bijeenkomsten doormidden.

Maar waar in ieder geval zoveel jaren alleen op de prachtige aarde

Ik kan niet leven zonder jou.

Breek je verdriet in fragmenten, val uit liefde,

Ontmoet elkaar niet, probeer te vergeten met Kerstmis,

Hoeveel ontmoetingen en vriendinnen zouden er in het leven zijn, maar, mijn vriend,

Ik kan niet leven zonder jou.

De wind waait, een maand waait, twee klappen, een jaar waait...