Чукотка - Олег Митяев, Константин Тарасов

Мы стояли с пилотом ледовой проводки,

С ледокола смотрели на гаснущий день.

Тихо плыл перед нами белый берег Чукотки

И какой-то кораблик на зеленой воде.

Там стояла девчонка, по-простому одета,

И казалось, в тот вечер ей было легко,

И, рукой заслонившись от вечернего света,

С любопытством глядела на наш ледокол.

Вот и все приключенье.

Да и вспомнить — чего там?

Пароходик прошлепал, волнишка прошла.

Но вздохнул очень странно командир вертолета,

Философски заметив: Вот такие дела.

Ледокол тот за старость из полярки списали,

Вертолетчик женился, на юге сидит.

Да и тот пароходик уж ходит едва ли,

И на нем та девчонка едва ли стоит.

А потом будут в жизни дары и находки,

Много встреч, много странствий и много людей…

Отчего же мне снится белый берег Чукотки

И какой-то кораблик на зеленой воде?

И некстати мне снится белый берег Чукотки

И какой-то кораблик на зеленой воде.

We stonden met de ijspiloot,

Vanuit de ijsbreker keken ze naar de vervagende dag.

Rustig dreef voor ons de witte kust van Chukotka

En een boot op groen water.

Daar stond een meisje, eenvoudig gekleed,

En het leek alsof die avond het gemakkelijk voor haar was,

En, mezelf afschermend voor het avondlicht met mijn hand,

Ze keek nieuwsgierig naar onze ijsbreker.

Dat is allemaal avontuur.

Ja, en onthoud - wat is er?

De stoomboot spetterde, de golf passeerde.

Maar de helikoptercommandant zuchtte heel vreemd,

Filosofisch opmerken: zo zijn de dingen nu eenmaal.

Die ijsbreker werd voor ouderdom buiten dienst gesteld van het poolschip,

De helikopterpiloot is getrouwd en zit in het zuiden.

Ja, en die stoomboot loopt nauwelijks,

En dat meisje staat er nauwelijks op.

En dan zullen er geschenken en vondsten zijn in het leven,

Veel ontmoetingen, veel reizen en veel mensen...

Waarom droom ik van de witte kust van Chukotka

En een soort boot op groen water?

En ongelegen droom ik van de witte kust van Chukotka

En een boot op groen water.