Абакан - Олег Митяев, Константин Тарасов

В синем зимнем Абакане

Над гостиницей метели,

Хлеб над водкою в стакане,

Грется ветер лезет в щели.

Гиблый край с дырявым небом

Он же здесь ни разу не был,

Как он мог это увидеть?

Рты в собачьем окрике?

Как в московском дворике,

Слышал каждый слог?

Как сквозь общее «Ура!»

Слышал вздохи опера?

А вполне бы мог.

Он слова уже не путал

И тем более не прятал,

Когда нас осенним утром

Принимали в октябрята.

Мне б услышать, что он порет

Той счастливою порою,

Я бы с ним не стал и спорить,

А теперь сижу и вою

В кухне ли, в трассе ли

Квасят, как и квасили,

Да не за упокой

Тех, кто пел и знал зачем,

Кто в сугробе тающем

На парижском кладбище

Мокнет как чужой.

Ядовитыми полями

Вдоль дороги до идеи

Виселицы фонарями,

Щит прибит о перестройке

К полусгнившему бараку,

И оттаяли помойки

В помощь выжившим собакам.

Облаком ли, «Гамлетом»

Кто откроет дали нам,

Ирода ли Сталина

Нас придавит груз?

Кто душой ли оком ли

Разглядит порока лик,

Деспота пророка ли

Нам пошлет Иисус??!

А пока в Хакасии

Квасят, как и квасили,

В кухне ли, в трассе ли

Да не за упокой…

In de blauwe winter Abakan

Sneeuwstormen over het hotel

Brood over wodka in een glas,

De wind warmt op en klimt in de kieren.

Dood land met gaten in de lucht

Hij is hier nog nooit geweest

Hoe kon hij het zien?

Monden bij hondenoproepen?

Zoals op een binnenplaats in Moskou,

Heb je elke lettergreep gehoord?

Zoals door de algemene "Hoera!"

Heb je de zuchten van de opera gehoord?

En het zou kunnen.

Hij verwarde de woorden niet langer

En des te meer verstopte zich niet,

Wanneer wij op een herfstochtend

In oktober ontvangen.

Ik wil horen wat hij smakt

Die gelukkige tijd

Ik zou niet met hem in discussie gaan

En nu zit ik te huilen

Of het nu in de keuken is, op de baan

Kwas, als ze verzuren,

Ja, niet voor vrede

Degenen die zongen en wisten waarom,

Wie zit er in de smeltende sneeuwbank?

Op de Parijse begraafplaats

Nat als iemand anders.

giftige velden

Op weg naar een idee

Galg lantaarns,

Het schild is genageld over perestroika

Naar de half verrotte kazerne,

En de vuilnisbelten ontdooiden

Om overlevende honden te helpen.

Is het een wolk, "Hamlet"

Wie zal openen gaf ons

Herodes Stalin

Worden we verpletterd door een last?

Wie is de ziel of het oog?

Hij ziet het gezicht van de ondeugd,

Despoot van de profeet

Zal Jezus ons sturen??!

En terwijl in Khakassia

Kwas, als ze verzuren,

Of het nu in de keuken is, op de baan

Ja, niet voor de vrede...