Premier pas - Nekfeu

Les nouvelles viennent d’annoncer l’ouragan, l’air est lourd, le ciel est noir

interdit de traîner

Le couvre-feu est prévu pour dix-neuf heures mais les gens d’ici n’ont pas trop

l’air inquiets

Ils disent avoir connu l’pire avec Katrina et les crimes pour savoir qui

contrôle le rrain-té

Ils font la fête et me proposent de trinquer, y a de la bonne humeur à profusion

Les musiciens s’amusent en improvisant, tous les voisins se fournissent en

provisions

Orleans… Only in New Orle' guys!

Only in New Orleans

Foule attroupée complètement prête joue de la trompette en pleine tempête

Et le journal s'était peut-être trompé mais je cours de la tête aux pieds

trempés

L’ouragan est passé à quelques miles, les zones autour du port sont inondées

Loin de mes terres d’humeur sentimentale, y a pas que la peur que j’ai senti

monter

Loin de mes terres, je n’ai pensé qu’aux miens, je n’ai que leurs souvenirs et

leurs invocations

Étrange comme on ressent des pulsions d’amour au contact de la mort ou d’son

évocation

L’Européen oublie trop souvent qu’il n’est rien face à la nature qui reprend

ses droits

Tornade de pensées qui tourne dans ma tête, j’en attrape une au vol et je

repense à toi (Toi)

Et si les cyclones étaient la somme de tous les derniers soupirs de la Terre?

Et si les tremblements de terre étaient la somme de tous nos premiers pas?

Et si les cyclones étaient la somme de tous les derniers soupirs de la Terre?

Et si les tremblements de terre étaient la somme de tous nos premiers pas?

Onze heures du matin dans Tokyo, je me perds seul, c’est une autre énergie que

je perçois

Est-ce pour ça que j’aime tant d’cette ville ou bien parce qu’ici je n’suis

personne?

Ici, tu n’es pas là mais ton souvenir me suit où que j’aille et ça m’fait mal

Rien d'étonnant qu’en japonais l’amour se dise ai

Faisons la guerre pour être en paix, faisons notre vie sans suspicion

Hier, la Terre a tremblé, secouant la ville en suspension

Le séisme était de faible magnitude mais assez pour me rappeler qu’on partira

Ça s’rait dommage de finir sur une dispute, si je pars avant, est-ce que tu

compatiras?

L’Européen oublie trop souvent qu’il n’est rien face à la nature qui reprend

ses droits

Collision de pensées qui secoue ma tête, j’en attrape une au sol et je repense

à toi (Toi)

Et si les cyclones étaient la somme de tous les derniers soupirs de la Terre?

Et si les tremblements de terre étaient la somme de tous nos premiers pas?

Et si les cyclones étaient la somme de tous les derniers soupirs de la Terre?

Et si les tremblements de terre étaient la somme de tous nos premiers pas?

Ça voudrait dire qu’on est tous liés

J’ai l’impression qu’on est tous liés

Ça voudrait dire qu’on est tous liés

J’ai l’impression qu’on est tous liés

J’ai l’impression qu’on est tous liés

On est une infinité de voix discordantes

Qui deviennent justes, une fois chantées en cœur

Het nieuws kondigde zojuist de orkaan aan, de lucht is zwaar, de lucht is donker

verboden om rond te hangen

De avondklok is ingesteld op zeven uur, maar de mensen hier hebben niet te veel

bezorgd kijken

Ze zeggen dat ze het ergste hadden met Katrina en de misdaden om erachter te komen wie

regelt de afvoer

Ze feesten en bieden me een toast, er is genoeg goede humor

De muzikanten hebben plezier met het improviseren, alle buren voorzien zichzelf van

boodschappen

Orleans... Alleen in New Orleans' jongens!

Alleen in New Orleans

Menigte verzamelde zich helemaal klaar om de trompet te spelen in het midden van een storm

En de krant had het misschien mis, maar ik ren van top tot teen

doorweekt

Orkaan passeerde een paar kilometer verderop, gebieden rond haven ondergelopen

Ver van mijn land van sentimentele stemming, was het niet alleen de angst die ik voelde

stijgen

Ver van mijn land, ik dacht alleen aan het mijne, ik heb alleen hun herinneringen en

hun dagvaarding

Vreemd hoe iemand impulsen van liefde voelt in contact met de dood of de zijne

evocatie

De Europeaan vergeet maar al te vaak dat hij niets is als de natuur het overneemt

zijn rechten

Tornado van gedachten die in mijn hoofd tollen, ik vang er een tijdens de vlucht en ik

denk aan jou (jij)

Wat als cyclonen de som waren van alle laatste zuchten van de aarde?

Wat als aardbevingen de som waren van al onze eerste stappen?

Wat als cyclonen de som waren van alle laatste zuchten van de aarde?

Wat als aardbevingen de som waren van al onze eerste stappen?

Elf uur in de ochtend in Tokyo, ik verdwaal alleen, het is een andere energie die

ik neem waar

Is dat waarom ik zoveel van deze stad hou of omdat ik er niet ben?

niemand?

Hier, je bent niet hier, maar je geheugen volgt me waar ik ook ga en het doet me pijn

Geen wonder dat de Japanners zeggen dat liefde ai . is

Laten we oorlog voeren om vrede te hebben, laten we ons leven leiden zonder achterdocht

Gisteren schudde de aarde en schudde de stad in suspensie

De aardbeving was van geringe kracht, maar genoeg om me eraan te herinneren dat we vertrekken

Het zou zonde zijn om te eindigen in een ruzie, als ik eerder vertrek, jij ook?

meevoelen?

De Europeaan vergeet maar al te vaak dat hij niets is als de natuur het overneemt

zijn rechten

Gedachten botsen hoofdschuddend, ik vang er een op de grond en denk terug

voor jou (jij)

Wat als cyclonen de som waren van alle laatste zuchten van de aarde?

Wat als aardbevingen de som waren van al onze eerste stappen?

Wat als cyclonen de som waren van alle laatste zuchten van de aarde?

Wat als aardbevingen de som waren van al onze eerste stappen?

Dat zou betekenen dat we allemaal verbonden zijn

Ik heb het gevoel dat we allemaal verbonden zijn

Dat zou betekenen dat we allemaal verbonden zijn

Ik heb het gevoel dat we allemaal verbonden zijn

Ik heb het gevoel dat we allemaal verbonden zijn

We zijn een oneindig aantal dissonante stemmen

Die goed worden, eenmaal samen gezongen