Avant tu riais - Nekfeu, Clara Luciani

J’observe ces hommes en costume

Noyés dans cette masse informe

Cette femme au visage dur qui passe en force

Elle pense fort à sa carrière, fonce

Malgré le harcèlement des hommes

Mais la seule chose qui la pousse

Quelque part, c’est le manque

Elle a besoin de plus qu’un anti-dépresseur assez puissant

Mais si elle laissait libre court à ses pulsions

En vrai ce qu’elle ferait, c’est qu’elle peindrait

Sur une fresque élevée, ses séquelles, elle sait ce qu’elle veut

C’est quelque-chose de presque élémentaire

Après, est-ce qu’elle est mentalement prête?

J’aimerais presque qu’elle m’enterre avant que le temps la prenne

Avant qu’elle devienne un vrai squelette

Et qu’on la perde au sens large, un vrai squelette

Que l’on exhibe en sciences nat' pendant l’aprem

Un sourire éternel qui traîne en elle

Comme si cette vie n'était qu’une triste blague

Alors il l’exhibe pour que l’on apprenne de force

Que le règne de l’homme se trouve dans la science

Et que la magie n’existe pas, mais on résistera

Dans ta tête ça tourne pas rond

Tes pensées sont des ellipses

Le système te permet de voler

Mais c’est pas des ailes, c’est des hélices

Contrôle-toi ou fais-toi contrôler

On peut être libre ou prisonnier de ses vices

Et si les enfants décident de prendre le relai

Les suivants subiront des années de sévices

Soudain la gare se vide et les regards s'évitent

Et c’est la guerre civile, elle est si vile, l’amour se perd si vite

La terre mère étouffe sous la saleté de ses fils

Face à ces idées qu’on subit, je sais, la cécité te séduit

Nombrils égo-centrés, très peu s’entraident

Triste ironie d’une société de services

Les gens dans le besoin passent après les apparences qu’on va bientôt devoir

sauver

Que dire à ton voisin qu’a perdu ses grands-parents dans le ghetto de Varsovie

Alors t’as gueulé sans trêve et tu t’es plié en 4 sans trèfle

Tes neurones ont grillé, ton coeur est cendré

T’as jamais su plier quand t’as besoin d’rêve

Peu de sang frais, dur de te concentrer

Toute ton enfance dans des zones excentrées

Tu es jeune et ambitieux donc tu te sens prêt

Déjà tit-pe tu n'écoutais que le 113

T’as dit à ta mère: «Je reviens, le temps presse»

Y’a que pour te faire monter que je te descendrais

Un jour j’achèterai l’immeuble entier

Juste pour être sûr qu’on te laisse entrer

Aventurier de l’inconnu, avant tu riais de l’inconnu

Avant tu riais du temps qui passe, et puis le temps est passé

Mais, avant tu riais de l’inconnu, avant tu riais de l’inconnu

Avant tu riais du temps qui passe, et puis le temps est passé

Aventurier de l’inconnu, avant tu riais de l’inconnu

Avant tu riais du temps qui passe, et puis le temps est passé

Mais, avant tu riais de l’inconnu, avant tu riais de l’inconnu

Avant tu riais du temps qui passe, et puis le temps est passé

Tu sens bien que t’es unique

Tu veux pas qu’on te double

L’homme est lâche comme un noeud

Et tu planes comme le doute

Les liens se font et se défont

Les humains s’offensent et se défoncent

Même du sommet des arbres, tout ça te dépasse

Tes sommes de pensées qu’le sommeil efface

Nous sommes des zombies, nous sommes des masques

Que des Hommes de face désormais néfastes

Des zones désolées, des hommes et des femmes

Tu te sens d’aucun des clans

Des sourires en coin, des clins d’oeils

Avant le deuil d’un amour en déclin

Fuir la nature immatérielle, c’est pas sûr qu’on puisse

Face à la lumière intérieure, c’est nos yeux qu’on plisse

Ils disent que l’amour rend aveugle mais il t’a redonné la vue

Il t’as fait muer quand ta rage était sourde, il a fait fredonner la rue

Il t’a fait retirer le collier de chien qui te servait d'écharpe

L'éducation t’as fais désapprendre des choses essentielles que tu savais déjà

Surtout n’oublie pas qu’avant tu riais mais l’amour te libère, l’as-tu oublié?

T’as rien dans l’univers et avant tu rayonnais

Libère ta lumière, ils voudront te raisonner, libère ta lumière

Aventurier de l’inconnu, avant tu riais de l’inconnu

Avant tu riais du temps qui passe, et puis le temps est passé

Mais, avant tu riais de l’inconnu, avant tu riais de l’inconnu

Avant tu riais du temps qui passe, et puis le temps est passé

Aventurier de l’inconnu, avant tu riais de l’inconnu

Avant tu riais du temps qui passe, et puis le temps est passé

Mais, avant tu riais de l’inconnu, avant tu riais de l’inconnu

Avant tu riais du temps qui passe, et puis le temps est passé

Ik kijk naar deze mannen in pakken

Verdronken in deze vormeloze massa

Deze vrouw met een hard gezicht komt door

Ze denkt hard na over haar carrière, ga ervoor

Ondanks intimidatie door mannen

Maar het enige dat haar drijft

Er is ergens gebrek

Ze heeft meer nodig dan een sterk genoeg antidepressivum

Maar als ze haar impulsen de vrije loop zou laten

Echt wat ze zou doen is dat ze zou schilderen

Op een hoog fresco, haar nasleep, weet ze wat ze wil

Het is bijna iets elementairs

Is ze daarna mentaal klaar?

Ik zou bijna willen dat ze me zou begraven voordat de tijd haar kostte

Voordat ze een echt skelet wordt

En verlies haar in brede zin, een echt skelet

Dat we pronken in de wetenschap nat' tijdens de middag

Een eeuwige glimlach die in haar sijpelt

Alsof dit leven maar een trieste grap was

Dus hij pronkt ermee zodat we met geweld leren

Laat het koninkrijk van de mens gevonden worden in de wetenschap

En er is geen magie, maar we zullen weerstand bieden

In je hoofd gaat het niet rond

Je gedachten zijn ellipsen

Het systeem laat je vliegen

Maar het zijn geen vleugels, het zijn propellers

Beheers jezelf of laat je beheersen

Men kan vrij zijn of een gevangene van zijn ondeugden

Wat als de kinderen besluiten het over te nemen?

Het volgende zal jarenlang misbruikt worden

Plots loopt het station leeg en ontwijken de ogen elkaar

En het is een burgeroorlog, het is zo gemeen, liefde gaat zo snel verloren

Moeder aarde stikt onder het vuil van haar zonen

Geconfronteerd met deze ideeën die we ondergaan, ik weet het, blindheid verleidt je

Egocentrische navels, weinigen helpen elkaar

Trieste ironie van een dienstverlenend bedrijf

Mensen in nood komen na de schijn die we binnenkort moeten doen

redden

Wat te zeggen tegen je buurman die zijn grootouders verloor in het getto van Warschau?

Dus je schreeuwde non-stop en je foldde in 4 zonder klaver

Je neuronen zijn opgebrand, je hart is as

Je wist nooit hoe je moest buigen als je moest dromen

Weinig vers bloed, moeilijk te concentreren

Al je jeugd in de buitengebieden

Je bent jong en ambitieus, dus je voelt je er klaar voor

Al lil-pe, je luisterde alleen naar 113

Je zei tegen je moeder: "Ik ben zo terug, de tijd dringt"

Het is alleen om je naar boven te laten gaan dat ik je naar beneden zou halen

Op een dag koop ik het hele gebouw

Om er zeker van te zijn dat we je binnenlaten

Avonturier van het onbekende, voordat je lachte om het onbekende

Voordat je lachte om het verstrijken van de tijd, en toen verstreek de tijd

Maar voordat je lachte om het onbekende, voordat je lachte om het onbekende

Voordat je lachte om het verstrijken van de tijd, en toen verstreek de tijd

Avonturier van het onbekende, voordat je lachte om het onbekende

Voordat je lachte om het verstrijken van de tijd, en toen verstreek de tijd

Maar voordat je lachte om het onbekende, voordat je lachte om het onbekende

Voordat je lachte om het verstrijken van de tijd, en toen verstreek de tijd

Je voelt dat je uniek bent

Je wilt niet bedrogen worden

De man is los als een knoop

En je zweeft als twijfel

Obligaties komen en gaan

Mensen raken beledigd en worden high

Zelfs vanaf de toppen van de bomen, het gaat je allemaal te boven

Je optelsom van gedachten die de slaap uitwist

We zijn zombies, we zijn maskers

Alleen frontmannen zijn nu snode

Woestenijen, mannen en vrouwen

Je voelt je niet een van de clans

Scheve glimlach, knipoogt

Voor de rouw van een afnemende liefde

Weglopen van de immateriële natuur, het is niet zeker of we dat kunnen

Geconfronteerd met het innerlijke licht, zijn het onze ogen die we samenknijpen

Ze zeggen dat liefde je blind maakt, maar het gaf je je zicht terug

Hij liet je vervellen toen je woede doof was, hij maakte de straat zoemen

Hij liet je de halsband afdoen die je als sjaal gebruikte

Door je opleiding heb je essentiële dingen afgeleerd die je al wist

Vergeet vooral niet dat voordat je lachte, maar liefde je bevrijdt, ben je dat vergeten?

Je hebt niets in het universum en voordat je straalde

Laat je licht los, ze zullen met je willen redeneren, laat je licht los

Avonturier van het onbekende, voordat je lachte om het onbekende

Voordat je lachte om het verstrijken van de tijd, en toen verstreek de tijd

Maar voordat je lachte om het onbekende, voordat je lachte om het onbekende

Voordat je lachte om het verstrijken van de tijd, en toen verstreek de tijd

Avonturier van het onbekende, voordat je lachte om het onbekende

Voordat je lachte om het verstrijken van de tijd, en toen verstreek de tijd

Maar voordat je lachte om het onbekende, voordat je lachte om het onbekende

Voordat je lachte om het verstrijken van de tijd, en toen verstreek de tijd