Plume - Nekfeu

J’aimerais être contemporain autant qu’intemporel

Pour ça j’contemplerai le ciel

J’suis d’ceux qui tendent l’oreille

Pas d’ceux qu’attendent pour rien

Y’avait personne quand on pleurait

C’est l’hécatombe qu’importe le réel

Vu qu’c’est Dieu qu’emporte le rêve

Mon Seigneur c’est pour ça qu’on t’implorait

J’vois les restes de bons sentiments

Dans mon cœur incorporés

Emportés par un corbeau, incarné par ton corps

J’pourrai encore pleurer

Mais j’suis plus qu’un missile téléguidé

Que t’as armé quand t’as décidé d’me quitter

J’sais plus qui t’es, pourtant c’est

Entièrement de ma faute, t’as tout faux

Si tu crois qu’les garçons vont en boite pour danser

On pense avoir l’temps d’se rattraper

Quand faut se dépêcher, parmi ceux qu’on fait céder

Combien veulent confesser des pêchés?

J’ai prédit qu’certains s’aideraient d’un psy hein

On a tous le droit à cette rédemption

Alors j’ai épousé ma plume

Pour affronter les tempêtes et repousser la brume

Y’en a qu’une et elle m’absorbe

Comme la goutte d’encre sur laquelle j’mets l’accent

J’suis là pourtant mais j’suis absent, ouais

J’ai épousé ma plume

Ce soir pour mes matelots y’aura pas d’dîner dansant

On partagera une 'teille qu’on fera 'ner-'ner dans l’centre

Ouais on aime être ensemble, toute l’année, les gens l’sentent

Attirés par la violence parc’qu’on est nés dans l’sang

Aucune affaire conclue avec les lâches

Ceux qu’on eu quand j’avais rien

À part l’amour d’mes galériens, ceux qu’on hue, avec des «H «Seul dans ma hutte, les yeux sur mon avenue

Je pense à tout ceux qu’ils ont eu

La roue tourne plus, y’a sûrement un U

Je pense à toi mon frère qu’a épousé ta plume

Dépoussiéré ton armure et repoussé la brume

Liquide nocif dans ta Cristalline dès que la crise t’abime

Et quand t'écris ces lignes

Des étoiles qui s’alignent hors de ta chrysalide

Bénie soit celle qui embellit ton ciel

Même dans l’horreur pénitentiaire

Quand tes erreurs pénibles t’encerclent

Et quand le mal t’enserre

T’as une femme sincère t’en es maintenant certain

Car dans tes yeux les flammes dansèrent

Force à toi si t’as épousé ta plume

Si c’est la seule qui t’a plu

Si vos chemins n’se quittent plus

Moi elle m’absorbe comme la goutte d’encre sur laquelle j’mets l’accent

J’suis là pourtant mais j’suis absent, c’est vrai

J’suis plus vraiment là depuis qu’j’ai épousé ma plume

Pour affronter les tempêtes et repousser la brume

Y’en a qu’une et elle m’absorbe

J’suis là pourtant mais j’suis absent, hein

Si j'étais un marin je lèverai l’ancre et

Mon verre de rhum et j’chanterai

À la gloire des femmes aux robes échancrées

Y’en a certaines que j’oublie vite, et je fuis comme un lâche

Mais toi t’es parti en m’laissant blanc comme un linge face au lit vide

Si tu laisses la flamme mourir, je mourrai d’abord

N’oublie pas que le pardon se nourrit d’aveux

D’un œil accusateur, tous les passants scrutent nos disputes

Mais, ça ne les regarde pas, l’amour est aveugle

Rien d’plus dangereux qu’une fille au cœur brisé

Mais ta haine c’est ma seule lumière dans ce tunnel

Car si tu m’détestes c’est qu’tu m’aimes

J’t’ai pas laissé de répit, en apparence

Tu t’es épris d’un autre que moi pour me détruire

Tu m’annonces que ton cœur est pris et puis

On fait l’amour, tu trouves ça maléfique et dément

Et ton amant étonnamment est plus magnétique qu’un mari aimant

Tu sais, moi j’ai épousé cette plume

Elle m’empêche de t’aimer

Elle m’empêche d'écrire qu’on s’aime plus

J’ai épousé cette plume

Elle m’empêche de t’aimer

Elle m’empêche d'écrire qu’on s’aime plus

Ik wil zowel eigentijds als tijdloos zijn

Daarvoor zal ik naar de lucht kijken

Ik ben een van degenen die luisteren

Niet van degenen die op niets wachten

Er was niemand toen we huilden

Het is het bloedbad, ongeacht de echte

Zien dat het God is die de droom wegneemt

Mijn heer, daarom smeekten we u

Ik zie de overblijfselen van goede gevoelens

In mijn hart opgenomen

Meegedragen door een kraai, belichaamd door je lichaam

Ik kon nog steeds huilen

Maar ik ben meer dan een geleide raket

Dat je gewapend was toen je besloot me te verlaten

Ik weet niet meer wie je bent, maar toch is het

Allemaal mijn schuld, je hebt het helemaal mis

Als je denkt dat jongens uitgaan om te dansen

We denken dat we tijd hebben om bij te praten

Wanneer je je moet haasten, onder degenen die zijn gemaakt om toe te geven

Hoevelen willen zonden belijden?

Ik voorspelde dat sommigen hulp zouden krijgen van een psychiater, hè

We hebben allemaal recht op deze verlossing

Dus ik trouwde met mijn veer

Om de stormen te doorstaan ​​en de mist af te weren

Er is er maar één en het slorpt me op

Zoals de druppel inkt waarop ik focus

Ik ben hier nog maar ik ben afwezig, yeah

Ik trouwde met mijn veer

Vanavond is er voor mijn matrozen geen dansavond

We delen een 'fles die we 'ner-'ner in het midden'

Ja, we zijn graag samen, het hele jaar door, mensen voelen het

Aangetrokken door geweld omdat we in bloed zijn geboren

Geen zaken gedaan met de lafaards

Degene die we hadden toen ik niets had

Afgezien van de liefde van mijn galeislaven, degenen die worden uitgejouwd, met "H" Alleen in mijn hut, ogen op mijn laan

Ik denk aan alle die ze hadden

Het wiel draait niet meer, er is zeker een U

Ik denk aan jou, mijn broer met wie jouw veer trouwde

Stof je harnas af en duw de mist weg

Schadelijke vloeistof in uw Crystalline zodra de crisis u schade toebrengt

En als je deze regels schrijft

Sterren die uit je pop komen

Gezegend zij zij die je hemel verfraait

Zelfs in de gevangenis horror

Wanneer je pijnlijke fouten je omringen

En wanneer het kwaad je omringt

Je hebt een oprechte vrouw nu weet je het zeker

Want in jouw ogen dansten de vlammen

Sterkte als je met je veer bent getrouwd

Als het de enige is die je leuk vond

Als je paden elkaar nooit kruisen

Mij ​​absorbeert het me als de druppel inkt waarop ik het accent leg

Ik ben hier nog maar ik ben afwezig, het is waar

Ik ben niet echt hier sinds ik met mijn veer trouwde

Om de stormen te doorstaan ​​en de mist af te weren

Er is er maar één en het slorpt me op

Ik ben hier nog maar ik ben afwezig, eh

Als ik een matroos was, zou ik het anker wegen en...

Mijn glas rum en ik zal zingen

Ter ere van vrouwen in lange jurken

Er zijn er die ik snel vergeet, en ik ren weg als een lafaard

Maar je liet me wit als een laken voor het lege bed

Als je de vlam laat doven, sterf ik eerst

Vergeet niet dat vergeving gevoed wordt door bekentenissen

Met een beschuldigende blik onderzoeken alle voorbijgangers onze geschillen

Maar het zijn hun zaken niet, liefde is blind

Niets gevaarlijker dan een meisje met een gebroken hart

Maar jouw haat is mijn enige licht in deze tunnel

Want als je me haat, hou je van me

Ik heb je blijkbaar geen pauze gegeven

Je werd verliefd op iemand anders dan mij om me te vernietigen

Je vertelt me ​​​​dat je hart is ingenomen en dan

Wij bedrijven de liefde, jij vindt het slecht en krankzinnig

En je geliefde is verrassend genoeg meer magnetisch dan een liefhebbende echtgenoot

Weet je, ik ben met deze veer getrouwd

Ze weerhoudt me ervan van je te houden

Ze weerhoudt me ervan te schrijven dat we meer van elkaar houden

Ik ben met deze veer getrouwd

Ze weerhoudt me ervan van je te houden

Ze weerhoudt me ervan te schrijven dat we meer van elkaar houden