Ciel noir - Nekfeu

Écrire, c’est la première action d’un homme privé de liberté

J’ai pour preuve les noms des prisonniers gravés sur les murs des geôles

Et c’est pur comme l’amour des jeunes

Le murmure des gens s’amplifie, on vit à peine, on meurt déjà

C’est l’son des caves qui remonte et dérange ces putains d’riverains

Pour partir loin, j’ai fraudé, nique le train et ses tarifs pleins

Le béton m’a dit: «T'as la tête chaude» mais le pire dans la vie

C’est pas qu’il t’arrive quelque chose, c’est qu’il t’arrive rien

Si l’un des miens fatigue, on le relaie

Et, si l’un des miens tombe, on le relève

Mais, si l’un des miens part, je m’en remets pas

Même si je crois qu’on part d’ici-bas pour mieux renaître

On sera là pour sa re-mè, l’un des miens tombe, on le relève

On sera là pour sa re-mè, on part seulement pour mieux renaître

Le corps est identifié chez le coroner

Hier encore, il kiffait sur le corner

Quand la vie vient te gifler, faut les cojones

Encore une page écornée, un péché authentifié avant qu’on renaisse

Tu veux faire du chiffre et finir couronné?

Tu veux défoncer toutes les portes, pense au courant d’air

Pas-Pas-Pas encore honnête, je l’avoue, j’ai le cœur en miettes

Je n’ai qu’un remède, c’est l’amour, gêné que l’on m’aide

J’ai l’appui de mes jeunes loups, y’en a qui me manquent

Y’a des kilomètres devant nous avant qu’on renaisse

Quand ta bonne étoile est pudique, un ciel noir

Une larme qui nettoie les pupilles, un camé sort

Une lame dont on parlera plus tard mais qui, pour l’moment

Ne grave qu’un «Au secours» sur les toilettes publiques

Qu’est-c'que tu connais d’un keumé qui s’shoot?

La survie vaut le prix d’un camé qui souffre

Un homme seul avec une lame sale, soudain, l'âme sort

Étouffée par le bruit d’une canette qui s’ouvre

On part pour renaître

Un parcours en zigzag ou parcours honnête

Tout l’monde part pour renaître

Qui s’ra là pour sa re-mé?

J’ai l’amour pour remède

On part pour renaître, ciel noir, ciel noir

Two, three, four

Ah ahhh ah ahhh ohh

Ah ahhh ah ah ohhh

Diabi, tu m’dis quand c’est bon

Ah ahhh ah ahhh ah

Ah ahhh ah ahhh ah

Au-dessus des nuages, le soleil brille intensément

Retour sur terre, le ciel est noir, une mère enterre ses morts

Tous dans le même bateau mais où est-c'qu'on va?

On est tous aveugles dans ce convoi

Les passants ont des masques et dévorent tout, comme une masse

Qui ressemble au Sans-Visage du Voyage de Chihiro

Les démons s’amassent autour du corps qu’on ramasse

Et le sang paraît plus noir à l'éclairage d’un gyro'

Ils ne pensent qu’aux millions alors je prends les liens sans eux

Je finis en haut et deviens lion

L’amour est une essence

La mort est une naissance

Un jour, il ne restera plus rien de ces bouches qui maudissent

Rien de ces horizons flous qui jaunissent

Plus rien de nos mères, de nos fils, de mon disque

Il ne restera rien d’ces volcans qui vomissent

Et puis plus un seul écho de l’orage qui tonne

Plus un brin de pollen et plus un gramme de sel

Et plus rien de ces copeaux de nuages qui tombent

Quand des golems de béton armé grattent le ciel

Il ne restera rien des étoiles vacillantes

Qui s’avancent vers le centre de ces galaxies évanescentes

Ni temps, ni dimension, ni sens

L’Univers deviendra comme avant sa naissance

Ciel noir

Schrijven is de eerste handeling van een man die van zijn vrijheid is beroofd

Ik heb als bewijs de namen van de gevangenen gegraveerd op de muren van de gevangenissen

En het is puur als de liefde van jonge mensen

Het gemompel van mensen wordt luider, we leven amper, we gaan al dood

Het is het geluid van de kelders dat omhoog gaat en deze verdomde bewoners stoort

Om ver te komen, heb ik vals gespeeld, fuck de trein en zijn volledige tarieven

Het beton vertelde me: "Je hebt een heet hoofd", maar het ergste in het leven

Het is niet zo dat jou iets overkomt, het is dat jou niets overkomt

Als een van mij moe wordt, nemen we het over

En als een van mij valt, pakken we hem op

Maar als een van mij vertrekt, kan ik er niet overheen komen

Zelfs als ik geloof dat we hier weggaan om beter herboren te worden

We zullen er zijn voor zijn moeder, een van mij valt, we halen hem op

We zullen er zijn voor zijn re-mè, we vertrekken alleen om beter herboren te worden

Het lichaam is geïdentificeerd bij de lijkschouwer

Gisteren weer, hij hield van op de hoek

Als het leven je komt slaan, heb je de cojones nodig

Nog een pagina met ezelsoren, een zonde geauthenticeerd voordat we herboren worden

Wil je wat cijfers halen en uiteindelijk gekroond worden?

Je wilt alle deuren in trappen, denk aan de tocht

Nog niet-niet-niet eerlijk, ik geef het toe, mijn hart is in stukken

Ik heb maar één remedie, het is liefde, beschaamd dat iemand me helpt

Ik heb de steun van mijn jonge wolven, sommige mis ik

Er zijn mijlen voor ons voordat we herboren worden

Als je geluksster bescheiden is, een zwarte lucht

Een traan die de pupillen schoonmaakt, er komt een junkie uit

Een mes waar we het later over zullen hebben, maar die voorlopig

Graveert alleen "Help" op openbare toiletten

Wat weet jij van een keumé die schiet?

Overleven is de prijs waard van een junkie met pijn

Een eenzame man met een vies mes, plotseling komt de ziel naar buiten

Gedempt door het geluid van het openen van een blik

We gaan om herboren te worden

Een zigzag of eerlijk parcours

Iedereen vertrekt om herboren te worden

Wie zal er zijn voor zijn re-me?

Ik heb liefde als remedie

We vertrekken om herboren te worden, donkere luchten, donkere luchten

Twee drie vier

Ah ahhh ah ahhh ohh

Ah ah ah ah ohhh

Diabi, vertel je me wanneer het goed is?

Ah ah ah ah ah ah

Ah ah ah ah ah ah

Boven de wolken schijnt de zon fel

Terug naar de aarde, de lucht is zwart, een moeder begraaft haar dood

Allemaal in hetzelfde schuitje, maar waar gaan we heen?

We zijn allemaal blind in dit konvooi

De voorbijgangers hebben maskers en verslinden alles, als een mis

Wie lijkt op de Faceless van Spirited Away

Demonen verzamelen zich rond het lichaam dat we oppakken

En het bloed ziet er zwarter uit in het licht van een gyro'

Ze denken alleen aan de miljoenen, dus ik neem de links zonder hen

Ik eindig bovenop en word een leeuw

liefde is een essentie

Dood is een geboorte

Op een dag zal er niets meer over zijn van die vloekende monden

Geen van die wazige horizonten die geel worden

Er is niets meer over van onze moeders, van onze zonen, van mijn record

Van deze kotsende vulkanen zal niets meer over zijn

En dan geen enkele echo van de donderende storm

Plus een beetje stuifmeel en plus een gram zout

En geen van die krullen van vallende wolken

Wanneer golems van gewapend beton de lucht afschrapen

Van de flikkerende sterren blijft niets over

Die oprukken naar het centrum van deze vergankelijke sterrenstelsels

Geen tijd, geen dimensie, geen betekenis

Het heelal zal worden zoals voor zijn geboorte

Zwarte lucht