Helden - Moop Mama

Wo sind die Helden hin

Sag mir wo sind die Helden hin

Wo wo wo wo sind die Helden hin

Sag kann es sein dass wir es selber sind

Früher als ich kleiner war

War die Welt eindeutig einfacher

Denn ich wollte eh nur Dreirad fahren

Und danach bolzen gehen mit meinem Papa

Ich mochte Apfelmus und Kaiserschmarrn

Glaubte an das Gute und den Weihnachtsmann

Und ich hab mich immer sehr sehr leicht getan

Erwachsen werden war nicht eingeplant

Denn Mama konnte mir die Welt erklären

Aber jetzt wo ich älter werde

Spür ich immer nur die selbe Leere

Und wüsste wirklich nicht wie mir zu helfen wäre

Und noch weniger dem Erdklumpen auf dem ich leb

Diesem armseligen blauen Planet

Bei dessen Anblick sogar Gott die Augen verdreht

Weil der rechte Glaube ihm fehlt

Und glaub mir ich kann den alten Mann verstehen

Man braucht sich das Ganze doch nur mal anzusehen

Und man merkt sehr schnell wir haben ein verdammtes Problem

Und keinen scheints etwas anzugehen

Komm zieh den Umhang an es wird Zeit sich der Sache anzunehmen

Was bleibt uns als jetzt unseren Mann zu stehen

Darf ich vorstellen Moop Mama sehr angenehm

Wir ändern das im Handumdrehn

Und jetzt schau mal nach oben ist das ne fliegende Untertasse

Oder ne neue amerikanische Wunderwaffe

Nein es ist das Moop Mama Logo am Himmel

Wir haben keine Superkräfte aber so große …

Wo sind die Helden hin

Sag mir wo sind die Helden hin

Wo wo wo wo sind die Helden hin

Sag kann es sein dass wir es selber sind

Ok jetzt geh ich langsam auf die Dreißiger

Bekomme jeden Tag ein weißes Haar

Warum das so ist Mann ich weiß nicht mal

Ich wache auf und es ist einfach da

Verdammt ich komme mir vor wie in einer Geisterbahn

Erschreck vor mir selber morgens in meinem Bad

Ich seh da einen der nichts außer Zweifel hat

Keine Ideale keinen Plan

Und ich bin damit nicht allein in meiner Generation

So war das nicht gemeint mit der Evolution

Der Mensch: ein fettes und verfressenes Tier

Das chattet bis die Wirbelsäule degeneriert

Es wird wärmer die Pinguine findens richtig beschissen

Weil sie plötzlich in Riesen-Wasserpfützen sitzen und schwitzen

Und wir wollen alle lieber nichts davon wissen

Frau Holle schüttelt nur noch den Kopf und nicht mehr die Kissen

Und glaub mir ich kann die gute Frau verstehen

Wir scheinen von oben wirklich ziemlich scheiße auszusehen

Und die Jugend macht sichs gerade auf der Couch bequem

Doch diese Band hier macht sich auf den Weg

Hier kommt das erste wirklich neue Ding seit einigen Jahren

Wie ein schwarzer Präsident in den Vereinigten Staaten

Hast du Angst du brauchst keine zu haben

Denn wir sind nur gekommen um dir einen zu blasen

Und zwar so

Wo sind die Helden hin

Sag mir wo sind die Helden hin

Wo wo wo wo sind die Helden hin

Sag kann es sein dass wir es selber sind

Wo wo wo wo sind die Helden hin

Sag mir wo sind die Helden hin

Wo wo wo wo sind die Helden hin

Wir sind es selbst

Waar zijn de helden gebleven

Vertel me waar zijn de helden gebleven

Waar waar waar waar zijn de helden gebleven

Zeg dat het kan zijn dat wij het zelf zijn

Vroeger toen ik klein was

De wereld was beslist eenvoudiger

Omdat ik toch alleen maar op een driewieler wilde rijden

En ga dan met mijn vader op de vlucht

Ik hield van appelmoes en Kaiserschmarrn

Geloofde in goedheid en Sinterklaas

En het is altijd heel, heel gemakkelijk voor me geweest

Opgroeien was niet gepland

Omdat mama me de wereld kon uitleggen

Maar nu ik ouder word

Ik voel altijd dezelfde leegte

En weet echt niet hoe me te helpen

En nog minder de kluit aarde waarop ik leef

Deze arme blauwe planeet

Bij het zien daarvan rolt zelfs God met zijn ogen

Omdat hij het juiste geloof mist

En geloof me, ik kan de oude man begrijpen

Je hoeft alleen maar naar het geheel te kijken

En je realiseert je heel snel dat we een verdomd probleem hebben

En het lijkt niemand iets te kunnen schelen

Kom op, trek de mantel aan, het is tijd om voor de zaak te zorgen

Wat voor ons overblijft als nu onze man

Mag ik Moop Mama heel gezellig voorstellen

Dat veranderen we zo

En kijk nu omhoog is die ne vliegende schotel

Of een nieuwe Amerikaanse zilveren kogel

Nee, het is het Moop Mama-logo in de lucht

We hebben geen superkrachten, maar grote...

Waar zijn de helden gebleven

Vertel me waar zijn de helden gebleven

Waar waar waar waar zijn de helden gebleven

Zeg dat het kan zijn dat wij het zelf zijn

Ok, nu begin ik de dertig te worden

Krijg elke dag een wit haar

Waarom is die man die ik niet eens ken?

Ik word wakker en het is er gewoon

Verdomme, ik voel me alsof ik in een spooktrein zit

Bang van mezelf in de ochtend in mijn badkamer

Ik zie iemand die niets dan twijfel heeft

Geen idealen geen plan

En ik ben hierin niet de enige in mijn generatie

Dat is niet wat evolutie betekende

De mens: een dik en gulzig dier

Dat kletst tot de wervelkolom degenereert

Het wordt warmer, de pinguïns vinden het echt waardeloos

Omdat ze ineens in gigantische plassen water en zweet zitten

En we weten het allemaal liever niet

Frau Holle schudt alleen haar hoofd en niet meer de kussens

En geloof me, ik kan de goede vrouw begrijpen

We zien er echt uit als stront van bovenaf

En jonge mensen maken het zich gewoon gemakkelijk op de bank

Maar deze band is onderweg

Hier komt het eerste echt nieuwe ding in een paar jaar

Als een zwarte president in de Verenigde Staten

Ben je bang dat je dat niet hoeft te zijn?

Omdat we je alleen kwamen pijpen

En zoals dit

Waar zijn de helden gebleven

Vertel me waar zijn de helden gebleven

Waar waar waar waar zijn de helden gebleven

Zeg dat het kan zijn dat wij het zelf zijn

Waar waar waar waar zijn de helden gebleven

Vertel me waar zijn de helden gebleven

Waar waar waar waar zijn de helden gebleven

Wij zijn het