Песня куклы - Maryla Rodowicz

На сцене я жизнью живу настоящей,

И светит в лицо мне оживляющий луч.

А там, за кулисами — маленький ящик,

В который меня запирают на ключ.

По ниточке, по ниточке ходить я не желаю,

Отныне я, отныне я, отныне я — живая.

По ниточке, по ниточке ходить я не желаю,

Отныне я, отныне я — живая.

К рукам моим тянутся тонкие нити,

Как будто на сцене без них я споткнусь.

Эй, там, наверху, вы меня отпустите,

Без нитей невидимых я обойдусь!

По ниточке, по ниточке ходить я не желаю,

Отныне я, отныне я, отныне я — живая.

По ниточке, по ниточке ходить я не желаю,

Отныне я, отныне я — живая.

И песни последней последняя нота

Уже прозвучала, и стихнет сейчас.

И тянет меня снова за руки кто-то,

Опять уводя за кулисы от вас.

По ниточке, по ниточке ходить я не желаю,

Отныне я, отныне я, отныне я — живая.

По ниточке, по ниточке ходить я не желаю,

Отныне я, отныне я — живая.

Op het podium leef ik een echt leven,

En een oplevende straal schijnt in mijn gezicht.

En daar, achter de schermen, is een kleine doos,

waarin ze me opsluiten.

Ik wil niet lopen op een draad, op een draad,

Vanaf nu ben ik, vanaf nu ben ik, vanaf nu leef ik.

Ik wil niet lopen op een draad, op een draad,

Van nu af aan ben ik, vanaf nu leef ik.

Dunne draden strekken zich uit naar mijn handen,

Alsof ik zonder hen op het podium zou struikelen.

Hé, daarboven, laat je me gaan,

Ik kan het zonder onzichtbare draden!

Ik wil niet lopen op een draad, op een draad,

Vanaf nu ben ik, vanaf nu ben ik, vanaf nu leef ik.

Ik wil niet lopen op een draad, op een draad,

Van nu af aan ben ik, vanaf nu leef ik.

En de liedjes van de laatste laatste noot

Het heeft al geklonken, en het zal nu afnemen.

En iemand trekt me weer bij de handen,

We nemen je weer mee backstage.

Ik wil niet lopen op een draad, op een draad,

Vanaf nu ben ik, vanaf nu ben ik, vanaf nu leef ik.

Ik wil niet lopen op een draad, op een draad,

Van nu af aan ben ik, vanaf nu leef ik.