Na Brudno - Maryla Rodowicz

Wciąż się miotam, szarpię, nawracam

Wciąż to życie gryzmolę na brudno

Już na czysto nie zdążę przepisać

— Trudno

To nieistotne, ot — pół biedy

Bo, choć nie jestem «czterdzieści i cztery»

Ja muszę jeszcze z lotu ptaka —

Choćby z trzepaka!

Z bólu wyrosnę

Z trzepaka zejdę

Jeszcze się tylko nacieszę we śnie —

I wyjdę wcześniej

Ale nic, ja się jeszcze roztańczę

Ale nic, ja się jeszcze rozkręcę

Choćby w tańcu tym jak pąk róży —

Pękło serce, me głupie serce

Bo gdy nawet ta bladź kostucha

Wcześniej zwali mnie z tego trzepaka

No to cóż, pozostanę na brudno

Na brudno, lecz — z lotu ptaka!

Z bólu wyrosnę

Z trzepaka zejdę

Jeszcze się tylko nacieszę we śnie —

I wyjdę wcześniej

Z bólu wyrosnę

Wszystko już było

Żyje się tylko jedną chwilą -

Bierzcie!

Ik blijf slaan, schokken, terugvallen

Ik krabbel dit leven nog steeds vies

Ik heb geen tijd om netjes voor te schrijven

- Jammer

Het is niet relevant, slechts de helft van de moeite

Want hoewel ik niet "vierenveertig" ben

Ik heb nog steeds een vogelperspectief nodig -

Zelfs met een klopper!

Ik zal de pijn ontgroeien

Ik ga van het droogrek af

Ik zal gewoon genieten van mezelf in een droom -

En ik zal eerder vertrekken

Maar niets, ik zal nog dansen

Maar niets, ik begin gewoon

Zelfs in een dans als een rozenknop -

Mijn hart brak, mijn stomme hart

Want zelfs die bleke Magere Hein

Eerder sloegen ze me uit dit droogrek

Nou, ik blijf vies

Vies, maar - vanuit vogelperspectief!

Ik zal de pijn ontgroeien

Ik ga van het droogrek af

Ik zal gewoon genieten van mezelf in een droom -

En ik zal eerder vertrekken

Ik zal de pijn ontgroeien

Alles was er al

Je leeft maar in één moment -

Pak aan!