The Cape - Martha Tilston

The cape, the coastal path, the waves crashing

Under our feet subsawning shaking cliff

We climb over the rocks and scrape our skin

Didn’t I say I’d love you 'til the caves fall in

Didn’t I say I’d love you 'til the caves fall in

Well I love you still and life is long

I love you still and life is long

I love you still and life is long

I love you still and life is long

Its late the sea is turning kind of indigo

And all of the tourists climb back up the hill so cold

They take with them their windbreaks

And bright stripes and plastic and sawnies

Now there is only you and I and the pagan sea.

You know this is the first place

I felt my soul get free

We were so young then and now… the sea is so ready

Well I love you still and life is long

I love you still and life is long

I love you still and life is long

Look, I love you still and life is long

I’m moving through there’s something wrong

Away from you I don’t belong

De kaap, het kustpad, de beukende golven

Onder onze voeten subsawning schuddende klif

We klimmen over de rotsen en schrapen onze huid

Heb ik niet gezegd dat ik van je zou houden tot de grotten instorten?

Heb ik niet gezegd dat ik van je zou houden tot de grotten instorten?

Nou, ik hou nog steeds van je en het leven is lang

Ik hou nog steeds van je en het leven is lang

Ik hou nog steeds van je en het leven is lang

Ik hou nog steeds van je en het leven is lang

Het is laat, de zee wordt een soort indigo

En alle toeristen klimmen zo koud de heuvel weer op

Ze nemen hun windschermen mee

En felle strepen en plastic en sawnies

Nu is er alleen jij en ik en de heidense zee.

Je weet dat dit de eerste plaats is

Ik voelde dat mijn ziel vrij werd

We waren zo jong toen en nu ... de zee is zo klaar

Nou, ik hou nog steeds van je en het leven is lang

Ik hou nog steeds van je en het leven is lang

Ik hou nog steeds van je en het leven is lang

Kijk, ik hou nog steeds van je en het leven is lang

Ik ga door, er is iets mis

Bij jou vandaan hoor ik niet thuis