Январи - Марк Тишман

Убегай, хотя уже куда убегать.

Утешай, хотя уже кого утешать.

Не мешай, мне срочно надо что-то решать,

Не мешай, дай мне шанс, не мешай.

Ты да я, все кажется — вот тронется лед.

Ты да я, две жизни как одна напролет.

Ты да я, и кто-то вдруг тебя позовет,

Позовет и своей назовет.

А я от января до января…

Припев:

Говорю со стрелками по ночам, и молчу с тобой на два голоса.

Мне б еще хоть раз по твоим плечам поцелуями, да по волосам.

Говорю со стрелками по ночам, и молчу с тобой на два голоса.

Ссорились мы часто по мелочам, землю разделив на два полюса.

В темноте пылинками погаснет экран.

Мы не те, о ком красивый сложат роман.

Но на листе обрывки не затянутых ран,

И мы не те, кто сказал «не предам».

Вот и все, светлее если падает снег.

Вот и все, слеза из-под опущенных век.

Вот и все, и вроде бы чужой человек.

Вот и все, как во сне, только снег.

А я от января до января…

Припев:

Говорю со стрелками по ночам, и молчу с тобой на два голоса.

Мне б еще хоть раз по твоим плечам поцелуями, да по волосам.

Говорю со стрелками по ночам, и молчу с тобой на два голоса.

Ссорились мы часто по мелочам, землю разделив на два полюса.

А я от января до января…

Говорю со стрелками по ночам, и молчу с тобой на два голоса.

Мне б еще хоть раз по твоим плечам…

Мне б еще хоть раз по твоим плечам поцелуями, да по волосам.

Говорю со стрелками по ночам, и молчу с тобой на два голоса.

Ссорились мы часто по мелочам, землю разделив на два полюса.

Ren weg, hoewel er al een plek is om weg te rennen.

Comfort, hoewel er iemand is om te troosten.

Bemoei je er niet mee, ik moet dringend iets beslissen,

Bemoei je er niet mee, geef me een kans, bemoei je er niet mee.

Jij en ik, alles lijkt het ijs te breken.

Jij en ik, twee leven als één zonder pauze.

Jij en ik, en iemand zal je plotseling bellen,

Hij zal zijn eigen bellen en noemen.

En ik van januari tot januari ...

Refrein:

Ik spreek 's nachts met de schutters en ik zwijg met jullie in twee stemmen.

Ik wil minstens één keer kusjes op je schouders en op je haar.

Ik spreek 's nachts met de schutters en ik zwijg met jullie in twee stemmen.

We maakten vaak ruzie over kleinigheden en verdeelden de aarde in twee polen.

In het donker gaat het scherm uit met stofdeeltjes.

Wij zijn niet degenen over wie een mooie roman zal worden geschreven.

Maar op het laken zijn er restjes van niet-genezen wonden,

En wij zijn niet degenen die zeiden: "Ik zal niet verraden."

Dat is alles, het is lichter als het sneeuwt.

Dat is alles, een traan van onder de neergeslagen oogleden.

Dat is alles, en het lijkt een vreemde te zijn.

Dat is alles, zoals in een droom, alleen sneeuw.

En ik van januari tot januari ...

Refrein:

Ik spreek 's nachts met de schutters en ik zwijg met jullie in twee stemmen.

Ik wil minstens één keer kusjes op je schouders en op je haar.

Ik spreek 's nachts met de schutters en ik zwijg met jullie in twee stemmen.

We maakten vaak ruzie over kleinigheden en verdeelden de aarde in twee polen.

En ik van januari tot januari ...

Ik spreek 's nachts met de schutters en ik zwijg met jullie in twee stemmen.

Ik wou dat ik nog één keer op je schouders kon zitten...

Ik wil minstens één keer kusjes op je schouders en op je haar.

Ik spreek 's nachts met de schutters en ik zwijg met jullie in twee stemmen.

We maakten vaak ruzie over kleinigheden en verdeelden de aarde in twee polen.