Que se joda el viento - Marea

Ponte el moo apretao, sirena, que se joda el viento,

Rompe las horquillas de espuma

Y djame que te remache sonrisas de hierro

De esas que disipan las brumas,

Que s que entre los males nos llovern cristales,

Yo ir descalzo y t desnuda

Al son del amor del ronco tambor que toque la luna,

Vamos a trepar a la copa de ste sol de enero,

Y a hacer un nido en su ramaje,

Y all rernos viendo como a cada minutero

Se lo devora el oleaje,

Y cuando entre mis brazos resuenen caonazos

Yo ir perdido entre tus dunas

Dejndolo todo, quemando los tronos donde reinen dudas,

Y bate en mis ojos, que se joda el mar

Que quiera mecerte a su antojo,

Si no somos nadie a nadie va a encontrar,

Y si a las heridas quiere echarles sal

Solo va a encontrarse cerrojos

Y las cicatrices de la soledad,

Coge resina para untarnos poco a poco el cuerpo,

Por si vuelve la ventolera,

Y mientras tanto, entre los huecos que nos deje el tiempo

Deja volar tu cabellera,

Que si a nuestra locura vuelven nubes oscuras

Nos cogern frente con frente y codo con codo,

Cada vez ms solos, rodeados de gente.

Y bate en mis ojos, que se joda el mar

Que quiera mecerte a su antojo,

Si no somos nadie a nadie va a encontrar,

Y si a las heridas quiere echarles sal

Solo va a encontrarse cerrojos

Y las cicatrices de la soledad.

Doe je strakke loeien aan, sirene, fuck de wind,

Breek de schuimvorken

En laat me je ijzeren glimlachen vastklinken

Van degenen die de nevels verdrijven,

Ik weet dat het onder de kwaden kristallen op ons zal regenen,

Ik ga op blote voeten en jij bent naakt

Op het geluid van liefde van de hese trommel die op de maan speelt,

Laten we naar de top van deze januarizon klimmen,

En om een ​​nest te maken in zijn takken,

En we lachen allemaal om elke minuutwijzer

De golven verslinden het,

En wanneer kanonschoten weerklinken in mijn armen

Ik verdwaal tussen je duinen

Alles achterlatend, de tronen verbrandend waar twijfel heerst,

En vleermuis in mijn ogen, fuck the sea

Dat hij je naar zijn zin wil wiegen,

Als wij niemand zijn, zal niemand vinden,

En als je zout aan de wonden wilt toevoegen

U vindt alleen sloten

En de littekens van eenzaamheid,

Neem hars om ons lichaam beetje bij beetje te verspreiden,

Als de wind terugkomt,

En ondertussen, tussen de gaten die de tijd ons achterlaat

Laat je haar vliegen

Wat als donkere wolken terugkeren naar onze waanzin?

Ze zullen ons van aangezicht tot aangezicht en van elleboog tot elleboog betrappen,

Steeds meer alleen, omringd door mensen.

En vleermuis in mijn ogen, fuck the sea

Dat hij je naar zijn zin wil wiegen,

Als wij niemand zijn, zal niemand vinden,

En als je zout aan de wonden wilt toevoegen

U vindt alleen sloten

En de littekens van eenzaamheid.