El temblor - Marea

Subirá el azogue en cada estancia

Si nos ven entrar como elefantes perdidos

En busca de otro derrotero;

Quizá más inocente, menos resentido

Que no se desviva en lo vivido;

Que muera buscando un horizonte nuevo

No comimos nada: contamos veinte

Con el mercadeo más urgente, danzaron

Las uñas de los taberneros

Repletas de planetas, de tabaco y plata;

De la libertad que desbarata los sueños

De aquellos que nunca durmieron

Tan harto de ternura y de tanta picadura, amor

Ungido, me abracé al rugido que me enamoró

Después, me encomendé a la bruma

Que puebla el último atolón;

Que enviuda y amanece, muda, con nuestro temblor

Volverá el temblor

De la retirada, no fuimos hijos:

Fuimos la palabra y entresijos dorados;

La levantera y el calambre

Nos queda la certeza de sabernos vivos

Nunca vencedores ni vencidos;

regados

Por lo que queda del estambre

¡Qué hartura de tormento -tormenta tierra adentro-, amor!

Me cansa la caricia mansa de su resplandor

Que abrasa aquel renglón torcido

Que se vistió de perdedor…

Si yerra, me hablará la tierra, y llegará el temblor

Volverá el temblor

Het kwik zal in elke kamer stijgen

Als ze ons zien binnenkomen als verdwaalde olifanten

Op zoek naar een andere opleiding;

Misschien onschuldiger, minder haatdragend

Verlies jezelf niet in wat is geleefd;

Laat hem sterven op zoek naar een nieuwe horizon

We aten niets: we telden twintig

Met de meest urgente marketing dansten ze

De nagels van de barmannen

Vol planeten, tabak en zilver;

Van de vrijheid die dromen verbrijzelt

van degenen die nooit sliepen

Zo ziek van tederheid en zo veel prikkel, liefde

Gezalfd, ik omhelsde het gebrul waardoor ik verliefd werd

Later vertrouwde ik mezelf toe aan de mist

Dat bevolkt het laatste atol;

Dat is een weduwe en daagt, stom, met onze tremor

De beving zal terugkeren

Vanaf de terugtrekking waren we geen kinderen:

We waren het gouden woord en ins en outs;

De lifter en de kramp

We hebben de zekerheid dat we weten dat we leven

Nooit winnaars of verliezers;

bewaterd

Voor wat er overblijft van het garen

Wat een kwelling -inland storm-, liefs!

De zachtmoedige streling van zijn uitstraling vermoeit me

Dat verbrandt die kromme lijn

Wie verkleedde zich als een loser...

Als ik een fout maak, zal de aarde tot mij spreken en zal de beving komen

De beving zal terugkeren