La majada - Marea

Recuerdo cuando te hablaba de las nogueras

Golpeando con los nudillos en la encimera

Con mi grito quejumbroso de arroyo turbio

Traje mal bajío, me llevé infortunio

Allá donde el vino mana en la sementera

Y ondean las comadronas sábanas secas

Donde se abate sin prisa a las nocheviejas

Con los tiros mudos de penas añejas

Aventando silencio le quito el precio a mi soledad

La desato y tirito, que no está escrito, pero estará

En todos los soportales, como quien mancha el ajuar

Que he querido a dentelladas y ya no hay nada que desatar

Y ahora que una majada son mis adentros

Y el cuenco medio vacío me da sustento

Sostengo sobre los hombros otro derrumbe

No será su estruendo el que me deslumbre

Los sinsabores son las flores que perdí

Mientras la orquesta no dejaba de tocar

Y yo tiraba por la borda el pedigrí

Que me hizo hombre que en las nubes quiere hozar

Ik herinner me dat ik je vertelde over de nogueras

Kloppen op de toonbank

Met mijn klaaglijke kreet van een bewolkte stroom

Ik bracht slechte ondiepte, ik nam ongeluk

Daar waar de wijn in het zaaibed stroomt

En de verloskundigen zwaaien met droge lakens

Waar men op oudejaarsavond ongehaast naar beneden duikt

Met de stille beelden van oude smarten

Stilte werpend neem ik de prijs van mijn eenzaamheid weg

Ik maak haar los en schud, wat niet is geschreven, maar het zal zijn

In alle arcades, zoals iemand die de uitzet bevlekt

Dat ik ervan hield om te bijten en er is niets om los te maken

En nu een majada mijn binnenkant is

En de halflege kom geeft me voedsel

Ik houd weer een aardverschuiving op mijn schouders

Het zal niet hun donder zijn die me verblindt

De zorgen zijn de bloemen die ik verloor

Terwijl het orkest niet stopte met spelen

En ik gooide de stamboom weg

Wat maakte mij een man die in de wolken wil wortelen