La hora de las moscas - Marea

Relincha el pellejo, preñado de espuelas

Porque su montura es tan sólo saliva que puebla mejillas

Fundiendo los plomos, matando polillas

Es el sollozo de un pozo con sed

Gemido que atiza el rescoldo de la chimenea

Tinto de pelea, beso de morder

Es el alero que quiere llover

Es levante y tramontana y a la hora de las moscas chicharrina

Corona de espinas de la que comer

Es una blusa con nudo en el pecho

Es un largo trecho y desaparecer

Es un abrazo de navajas que sangra rosales

Un lecho de paja y cristales, pozales de hiel

Bebidos a sorbos y echados a perder

Es una brisa de Octubre que tira paredes

La ubre en que duermo y que quiere

Al pétalo enfermo que canta al toser

Trataron de herrarle y cerró las tijeras

No fue a cal y canto, quedaba la punta de untar las heridas

Sirvieron de lienzo las horas perdidas

Es el antojo del ojo que ve

Cómo muere solo a través de la misma mirilla

De la misma puerta que quiere romper

Es una mano intentando coger

Del amor algún pedazo y los tacones en la nuca de la vida

Manzana podrida, quijada de Abel

Que se entretiene desabotonando las claras del día

Para verte bien

Neigh the skin, zwanger van sporen

Omdat zijn rijdier gewoon speeksel is dat de wangen vult

De leidingen smelten, motten doden

Het is het snikken van een dorstige put

Gekreun dat de sintels van de open haard doet roeren

Vechtend rood, bijtende kus

Het is de dakrand die wil regenen

Het is Levante en Tramontana en ten tijde van de chicharrina vliegt

Doornenkroon om van te eten

Het is een blouse met een knoop op de borst

Het is een lange weg en verdwijnen

Het is een omhelzing van messen die rozenstruiken laat bloeden

Een bed van stro en kristallen, plassen gal

Genipt en verwend

Het is een oktoberbries die muren omver blaast

De uier waarin ik slaap en wat hij wil

Naar het zieke blaadje dat zingt bij het hoesten

Ze probeerden hem te beslaan en hij sloot de schaar

Het ging niet over tot kalk en zang, het puntje van de zalving van de wonden bleef

De verloren uren dienden als canvas

Het is de gril van het ziende oog

Hoe hij alleen door hetzelfde kijkgaatje sterft

Van de deur die je wilt breken

Het is een hand die probeert te vangen

Een stukje liefde en hakken in de nek van het leven

Rotte appel, kaakbeen van Abel

Wie vermaakt zich door het wit van de dag los te knopen?

Er leuk uitzien