En tu agujero - Marea

Me importa una mierda los labios que quieras bordar

Pero con la que cae…

¿Dónde vas desde que te han cerrao' los tejados?

Me limo las uñas, no tengo ganas de trepar

La verdad es que ni ganas de ná

Tengo ya los nudillos cansados

De quitar cascotes cuando me empiezo a derrumbar

De apilarlos para sombrear

Y anudarme desnudo en tus brazos

Que teja en las tejas la lluvia, que a mí me da igual

Más difícil para resbalar, más sencillo quedarme enredado

Después de pasar la noche en tu agujero

Salgo del portal, y tó me importa un huevo

Empiezo a escuchar un avispero

Y me vuelvo contigo y lo veo a colores

Mi lápiz entiende de sucios amores

Y unas sábanas chorreando le da por pintar

Y de puertas pa’fuera se hará todo añicos

Pa' cuando te enteras yo soy tu abanico

Que me hice con varas del aire pa' no molestar

No busques razones de piedra, no vas a encontrar

Más que hiedra intentando abarcar

Campos yermos que tengo por dentro

Y barro y manchitas muy secas que dan que pensar

Adoquines que están por pisar

Pisotones haciendo senderos

Que ya tengo bastante con lo que poder fumigar

Calendarios que tiran patrás

Tengo los dedos amarillentos

De buscar candela en la estela que haces al pasar

De estañarme a tu enjambre y libar

Con el humo de mis pensamientos

Después de pasar la noche en tu agujero

Salgo del portal, y tó me importa un huevo

Empiezo a escuchar un avispero

Y me vuelvo contigo y lo veo a colores

Mi lápiz entiende de sucios amores

Y unas sábanas chorreando le da por pintar

Y de puertas pa’fuera se hará todo añicos

Pa' cuando te enteras ya soy tu abanico

Que me hice con varas del aire pa' no molestar

Corté la garganta del gallo que quiso cantar

Alboradas para celebrar que la noche se estaba muriendo

Que si no amanezco, me crezco, y me puedo tragar

Cucharadas de la oscuridad de tus ojos

Y así me alimento

Het kan me geen reet schelen welke lippen je wilt borduren

Maar met degene die valt...

Waar ga je heen sinds de daken voor je zijn gesloten?

Ik vijl mijn nagels, ik heb geen zin om te klimmen

De waarheid is dat ik niet eens iets wil

Ik heb al vermoeide knokkels

Om puin te verwijderen wanneer ik begin in te storten

Van stapelen tot schaduw

En knoop mezelf naakt in je armen

Dat weeft de regen op de tegels, het maakt mij niet uit

Moeilijker uitglijden, makkelijker verstrikt raken

Na een nacht in je hol te hebben doorgebracht

Ik verlaat het portaal, en het kan me geen moer schelen

Ik begin een wespennest te horen

En ik draai me naar jou en ik zie het in kleuren

Mijn potlood begrijpt vuile liefde

En van sommige druipende lakens wil hij schilderen

En van buitendeuren zal alles worden verbrijzeld

Pa' als je erachter komt dat ik je fan ben

Wat ik deed met luchtbellen om niet lastig te vallen

Zoek niet naar redenen van steen, je zult het niet vinden

Meer dan klimop probeert te omvatten

Kale velden die ik binnen heb

En modder en hele droge vlekken die je aan het denken zetten

Kasseien die op het punt staan ​​te worden betreden

Stompen die paden maken

Dat ik al genoeg heb om mee te ontsmetten

Kalenders die teruggooien

Ik heb gele vingers

Om te zoeken naar een kaars in het kielzog dat je maakt bij het passeren

Om me aan je zwerm en libar te verteren

Met de rook van mijn gedachten

Na een nacht in je hol te hebben doorgebracht

Ik verlaat het portaal, en het kan me geen moer schelen

Ik begin een wespennest te horen

En ik draai me naar jou en ik zie het in kleuren

Mijn potlood begrijpt vuile liefde

En van sommige druipende lakens wil hij schilderen

En van buitendeuren zal alles worden verbrijzeld

Pa' als je erachter komt dat ik al je fan ben

Wat ik deed met luchtbellen om niet lastig te vallen

Ik sneed de keel door van de haan die wilde kraaien

Dawns om te vieren dat de nacht stervende was

Dat als ik niet wakker word, ik opgroei, en ik kan slikken

Lepels duisternis uit je ogen

En dus voer ik