Como Quiere Tu Abuelita - Marea

Voy a besarte como quiere tu abuelita

Las manos quietas tiernamente en la mejilla

Y en mi chabolita romperme la voz

Aullando una historia de amor

Buscando tu estrella no encontré ninguna

Y folle con la luna en tu honor

Voy a embriagarme con tu piel y con tu cara

Ni marranás ni revolcones a la brava

Ni besos con lengua ni noches de alcohol

Ni abrirse de piernas en cada rincón

Partirse en canal

Poner corazón para dos

Quieres llevarme de la mano hasta tu casa

Vas a arrancarme antes de que despunte el alba

Hincar mis rodillas, coger una flor

Jurar por mis muertos que no he sido yo

El que hace que la luna llore cuando entra en tu cuarto

Y aparece el sol

Si logro destapar el tarro de su esencia

Me han dicho que huele a jazmín

Voy a partirme el cuello diciendo que sí

Antes que se dé cuenta que el mío no es ná

Que huele a miseria y a barra de bar

Tu tranquila, yo vigilo, quién me mandaría meterme en

Tu nido, y en un descuido me tira y dice que he caido

Y yo que me empeño en perder batalla tras batalla

Y otros que creyeron tenerla ganada

Les pego de lleno el fuego de metralla

Dejando en su piel corazones en llamas

Otros se condenan a dedicar versos a

Aquellas que les dieron fuego por dentro

Yo esperaré cuando legue el momento

No echarte de menos

Es tan sencillo hacerme feliz

Que me de el aire en la cara

Que suene la guitarra del Kolibrí

Bailar de madrugada si me da la puta gana

Que suene la puerta y pregunten por mi

Tus manos abiertas, despegar los labios

Verte sonreir, …a ti

Ik ga je kussen zoals je oma wil

Handen nog teder op de wang

En in mijn kleine hut breek mijn stem

Een liefdesverhaal huilen

Op zoek naar je ster heb ik er geen gevonden

En ik heb de maan geneukt ter ere van jou

Ik ga dronken worden met je huid en met je gezicht

Ze zaait niet en stoeit niet a la brava

Noch kussen met de tong, noch nachten van alcohol

Of spreid je benen in elke hoek

splitsen in kanaal

zet hart voor twee

Je wilt me ​​bij de hand nemen naar je huis

Je gaat me verscheuren voordat de dageraad aanbreekt

Ga op mijn knieën zitten, pluk een bloem

Zweer bij mijn dood dat ik het niet was

Degene die de maan doet huilen als hij je kamer binnenkomt

en de zon verschijnt

Als ik erin slaag om de pot van zijn essentie te ontdekken

Er is mij verteld dat het naar jasmijn ruikt

Ik ga mijn nek breken door ja te zeggen

Voordat hij zich realiseert dat de mijne niets is

Dat ruikt naar ellende en een toog

Je kalmeert, ik kijk, wie zou me sturen om erin te komen?

Je nest, en in een onoplettendheid gooit hij me en zegt dat ik gevallen ben

En ik die erop aandringen slag na slag te verliezen

En anderen die dachten dat ze het hadden, wonnen

Ik raakte ze volledig granaatscherven vuur

Harten in vuur en vlam achterlatend op haar huid

Anderen veroordelen zichzelf om verzen op te dragen aan:

Degenen die hen van binnen vuur gaven

Ik zal wachten als de tijd daar is

mis je niet

Het is zo makkelijk om me blij te maken

geef me de lucht in het gezicht

Laat de gitaar van de Kolibrí klinken

Dans bij zonsopgang als ik daar zin in heb

Laat de deur gaan en vraag naar mij

Je handen open, haal je lippen van je af

Om je te zien glimlachen, ... naar jou