Como el viento de poniente - Marea

De niño no me gustaban los libros ni las sotanas

Ni salir en procesión

Era tan desobediente como el viento de poniente

Revoltoso y juguetón

En vez de mirar pal cielo

Me puse a medir el suelo que me tocaba de andar

Y nunca seguí al rebaño

Porque ni el pastor ni el amo eran gente de fiar

Como aquel que calla, otorga

Y aunque la ignorancia es sorda

Pude levantar la voz

Más fuerte que los ladríos' de los perros consentíos'

Y que la voz del pastor

Empecé haciendo carreras

Por atajos y veredas muy estrechas para mí

Y decían mis vecinos

Que llevaba mal camino apartado del redil

Siempre fui esa oveja negra

Que supo esquivar las piedras que le tiraban a dar

Y entre más pasan los años

Más me aparto del rebaño porque no sé adonde va

Als kind hield ik niet van boeken of soutanes

Ga ook niet in processie naar buiten

Hij was zo ongehoorzaam als de westenwind

onstuimig en speels

In plaats van naar de lucht te kijken

Ik begon de vloer te meten waar ik op moest lopen

En ik heb nooit de kudde gevolgd

Omdat noch de herder, noch de meester betrouwbare mensen waren

Zoals degene die zwijgt, schenkt

En hoewel onwetendheid doof is

Ik kon mijn stem verheffen

Sterker dan het geblaf van de honden laat je verwennen'

En dat de stem van de herder

ik ben begonnen met racen

Via snelkoppelingen en paden die voor mij te smal zijn

En mijn buren zeiden:

Wie leidde weg van de kudde

Ik was altijd dat zwarte schaap

Dat hij wist hoe hij de stenen moest ontwijken die naar hem werden gegooid

En hoe meer de jaren verstrijken

Hoe meer ik mezelf van de kudde scheid omdat ik niet weet waar het heen gaat