Ángeles del suelo - Marea

Despójate de pájaros lastimeros

Que están poblando el navío que fabriqué

Con lápices altaneros repletos de heridas

En él no hay barandal para colgar los pañuelos

Y no entran ni credos ni noches cerrás

Ebria estarás de luceros, yendo a la deriva

Resguárdate en mi ladera mullida

Que no hay cornisa que aguante este atardecer

Que no podrán arrastrar las alcantarillas

Ayúdame a encerrar a las rapaces que buscan

Cagar mi sombrero para blanquear

Sus cenagosas orillas

Haremos conejeras y que entren las ojeras

De ángeles dolientes que están

Tal que brevas maduras

Maldiciendo la altura de la libertad

Que en los umbrales mueren

Los astros no los quieren

Tampoco aquí descansan en paz

Estas campas resecas, incendiadas y huecas

Los envenenarán

Acércate a mis desnudos solares

Que son los altares en los que acribillaré

Por siempre a estos putos cielos

Weg met treurige vogels

Die het schip bevolken dat ik heb gemaakt

Met hooghartige potloden vol wonden

Er zit geen rail in om de zakdoeken op te hangen

En noch geloofsbelijdenissen noch gesloten nachten komen binnen

Je zult dronken zijn, drijvend

Zoek beschutting op mijn donzige heuvel

Dat er geen kroonlijst is die deze zonsondergang kan weerstaan

Dat ze de riolen niet kunnen slepen

Help me de roofvogels op te sluiten die ze zoeken

Shit mijn hoed om te bleken

Zijn modderige kusten

We gaan konijnenhokken maken en donkere kringen laten komen

Van lijdende engelen die zijn

Zoals rijpe brevas

De hoogte van vrijheid vervloeken

dat in de drempels sterven

De sterren willen ze niet

Ook rusten ze hier niet in vrede

Deze uitgedroogde, verbrande en holle velden

ze zullen ze vergiftigen

Kom dichter bij mijn zonnenakten

Wat zijn de altaren waarin ik zal puzzelen?

Voor altijd naar deze verdomde luchten