Sabrás - Manuel Carrasco

Déjate de historias

que ya se por donde vas,

quieres complicarme

como hiciste la otra vez.

Déjame a mi solo

con mi soledad

con mis razones, mi soñar

y tus caprichos te los llevas.

Déjate de historias

que ya se por donde vas,

sigo mi camino

intentando respirar sin ti.

Bajo un cielo sin estrellas

tu balcón no me reclama,

ya lloré las nubes negras

que vivían junto a mi.

Sabrás, amor,

que te he querido más que a nadie

pero el tiempo, de tus besos

lo guardé para no lastimarme,

corazón, lo sé

se marchitaron tus caricias

no preguntes

ya no importa

se terminaron vida mía

y sabrás…

Pasaran los años

y en mi sangre te tendré,

en la rebeldía diferente que escapó de mi

como mi pasión vencida

en tu frialdad de plata

en la calle fantasía

no me preguntan por ti.

Sabrás, amor,

que te he querido más que a nadie

pero el tiempo, de tus besos

lo guardé para no lastimarme,

corazón, lo sé

se marchitaron tus caricias

no preguntes

ya no importa

se terminaron vida mía

Y sabrás, amor,

que te he querido más que a nadie

pero el tiempo, de tus besos

lo guardé para no lastimarme,

corazón, lo sé,

se marchitaron tus caricias

no preguntes

ya no importa

se terminaron vida mía

y sabrás…amor

sabrás amor.

Pasaron los años

y en mi sangre te tendré.

stop verhalen

Ik weet al waar je heen gaat,

wil je me ingewikkeld maken?

zoals je de andere keer deed

laat me alleen

met mijn eenzaamheid

met mijn redenen, mijn droom

en je grillen neem je aan.

stop verhalen

Ik weet al waar je heen gaat,

ik ben onderweg

Ik probeer te ademen zonder jou

Onder een sterrenloze hemel

je balkon claimt mij niet,

Ik heb de zwarte wolken al gehuild

die naast mij woonde.

je zult het weten, liefje,

dat ik meer van je heb gehouden dan van wie dan ook

maar de tijd, van je kussen

Ik heb het bewaard om mezelf geen pijn te doen,

schat ik weet het

je liefkozingen zijn verdord

vraag het niet

het maakt niet meer uit

mijn leven is over

en je zult het weten...

de jaren zullen voorbijgaan

en in mijn bloed zal ik je hebben,

in de verschillende rebellie die aan mij ontsnapte

zoals mijn passie verslagen

in jouw zilveren kou

op fantasie straat

Ze vragen me niet naar jou.

je zult het weten, liefje,

dat ik meer van je heb gehouden dan van wie dan ook

maar de tijd, van je kussen

Ik heb het bewaard om mezelf geen pijn te doen,

schat ik weet het

je liefkozingen zijn verdord

vraag het niet

het maakt niet meer uit

mijn leven is over

En je zult weten, liefde,

dat ik meer van je heb gehouden dan van wie dan ook

maar de tijd, van je kussen

Ik heb het bewaard om mezelf geen pijn te doen,

hart, ik weet het,

je liefkozingen zijn verdord

vraag het niet

het maakt niet meer uit

mijn leven is over

en je zult weten... liefde

je zult liefde kennen

Jaren gingen voorbij

en in mijn bloed zal ik je hebben.