Tambores De Guerra - Manuel Carrasco

Llevo grabada muy dentro la marca

que lleva tu nombre,

que grita y se esconde.

Dilo si quieres,

no olvides que hieres.

Los sueños que estallan,

tu risa que mata.

Con mis alas rotas al volar…

Escucho a lo lejos tambores de guerra,

suena la llamada de mi salvación.

Contigo no puedo, todo es imposible,

gané la batalla de la rendición.

Te dejo buscando tu mundo perfecto

donde las mentiras marcan el compás.

Te dejo sabiendo que tal vez mañana,

aunque no lo diga, quiera regresar.

Roto, sin frenos, no hay flor ni florero.

Tu boca descalza, tu excusa clavada.

Mira, despacio calleron los dardos,

veneno del bueno.

Tu cuerpo en mi cuerpo,

nadando en un lago de hormigón,

siguiendo las velas en la mar…

Escucho a lo lejos tambores de guerra,

suena la llamada de mi salvación.

Contigo no puedo, todo es imposible,

gané la batalla de la rendición.

Te dejo buscando tu mundo perfecto

donde las mentiras marcan el compás.

Te dejo sabiendo que tal vez mañana,

aunque no lo diga, quiera regresar.

Donde esté el corazón,

ahí voy a estar de nuevo en libertad.

No escojo tu camino,

mira no quiero que quieras

solo necesito ser

yo…

Escucho a lo lejos tambores de guerra,

suena la llamada de mi salvación.

Contigo no puedo, todo es imposible,

gané la batalla de la rendición.

Te dejo buscando tu mundo perfecto

donde las mentiras marcan el compás.

Te dejo sabiendo que tal vez mañana,

aunque no lo diga, quiera regresar.

Aunque no lo diga…

Aunque no lo diga…

Aunque no lo diga, quiera regresar…

Aunque no lo diga quiero regresar.

Ik heb het merk diep van binnen gegraveerd

die jouw naam draagt,

die schreeuwt en zich verbergt.

Zeg het als je wilt

vergeet niet dat je pijn hebt.

De dromen die ontploffen

je lach die dodelijk is

Met mijn gebroken vleugels tijdens het vliegen...

Ik hoor in de verte oorlogstrommels,

de roep van mijn redding klinkt.

Ik kan niet met jou, alles is onmogelijk,

Ik heb de overgavestrijd gewonnen.

Ik laat je zoeken naar je perfecte wereld

waar ligt, markeer de beat.

Ik laat je wetende dat misschien morgen,

Zelfs als hij het niet zegt, wil hij terugkeren.

Kapot, geen remmen, geen bloem of vaas.

Je blote voeten mond, je genagelde excuus.

Kijk, langzaam vielen de pijlen,

goed gif.

Jouw lichaam in mijn lichaam,

zwemmen in een betonnen meer,

de zeilen volgen op de zee...

Ik hoor in de verte oorlogstrommels,

de roep van mijn redding klinkt.

Ik kan niet met jou, alles is onmogelijk,

Ik heb de overgavestrijd gewonnen.

Ik laat je zoeken naar je perfecte wereld

waar ligt, markeer de beat.

Ik laat je wetende dat misschien morgen,

Zelfs als hij het niet zegt, wil hij terugkeren.

Waar is het hart,

daar zal ik weer vrij zijn.

Ik kies jouw pad niet

kijk ik wil niet dat je wilt

ik moet gewoon zijn

L…

Ik hoor in de verte oorlogstrommels,

de roep van mijn redding klinkt.

Ik kan niet met jou, alles is onmogelijk,

Ik heb de overgavestrijd gewonnen.

Ik laat je zoeken naar je perfecte wereld

waar ligt, markeer de beat.

Ik laat je wetende dat misschien morgen,

Zelfs als hij het niet zegt, wil hij terugkeren.

Ook al zeg ik het niet...

Ook al zeg ik het niet...

Zelfs als hij het niet zegt, wil hij terugkeren...

Zelfs als ik het niet zeg, wil ik terug.