Nada Es Igual - Manuel Carrasco

Se me declarótu duda con una sóla mirada,

y se me tiñóde negro todas mis ganas.

Cuando el verso se lastima, brotan las lágrimas.

Te visita en el infierno sin hacer nada.

Se me revelóla espera por la angustia más amarga,

y me sorprendióla muerte por mi ventana.

Desatado sin tus besos, abrílas alas,

es lo que me queda ahora;

volar sin alma.

Quedóel amor anclado en la desidia,

quedómi voz para gritar 'ay, vida',

pero triste el corazón.

No, sin tínada es igual,

porque la vida no se tiene que soportar sin tu cariño, amor.

Y ahora sin tí, yo que te dími amanecer.

Mis triunfos, mis derrotas, mis locuras,

y no sépor quéno sirven.

Y aunque túte has marchado,

yo te espero en mi ignorancia.

Sirena, que sepas que mi corazón te espera.

La noche se presta a hacemre compañía sin consuelo,

la televisión me grita que no entiendes de tormento.

Te paseo por mi bar, pa' ver si puedo respirar el

aire libre, que sabe a nuevo.

No, no, sin tínada es igual,

porque la vida no se tiene que soportar sin tu cariño, amor.

Y ahora sin tí, yo que te dími amanecer.

Mis triunfos, mis derrotas, mis locuras,

y no sépor quéno sirven.

Y aunque túte has marchado,

yo te espero en mi ignorancia.

Sirena, que sepas que mi corazón te espera.

Je twijfel werd me met een enkele blik verklaard,

en al mijn verlangen was zwart geverfd.

Als het vers pijn doet, vloeien er tranen.

Hij bezoekt je in de hel zonder iets te doen.

Het wachten op de bitterste angst werd mij geopenbaard,

en de dood verraste me door mijn raam.

Ongebonden zonder je kussen, open ze vleugels,

het is wat ik nu nog heb;

vlieg zonder ziel

Liefde bleef verankerd in luiheid,

mijn stem werd achtergelaten om 'oh, leven' te roepen,

maar verdrietig het hart.

Nee, zonder tinada is het hetzelfde,

omdat het leven niet hoeft te worden doorstaan ​​zonder uw genegenheid, liefde.

En nu zonder jou, ik die je mijn dageraad gaf.

Mijn triomfen, mijn nederlagen, mijn waanzin,

en ik weet niet waarom ze niet werken.

En hoewel je weg bent,

Ik wacht op je in mijn onwetendheid.

Zeemeermin, weet dat mijn hart op je wacht.

De nacht leent zich om mij gezelschap te houden zonder troost,

de televisie schreeuwt tegen me dat je kwelling niet begrijpt.

Ik loop met je door mijn bar, om te zien of ik de kan ademen

open lucht, die smaakt als nieuw.

Nee, nee, niets is hetzelfde,

omdat het leven niet hoeft te worden doorstaan ​​zonder uw genegenheid, liefde.

En nu zonder jou, ik die je mijn dageraad gaf.

Mijn triomfen, mijn nederlagen, mijn waanzin,

en ik weet niet waarom ze niet werken.

En hoewel je weg bent,

Ik wacht op je in mijn onwetendheid.

Zeemeermin, weet dat mijn hart op je wacht.