Y, ¿Si Fuera Ella? - Pablo Alboran, David Bisbal, Antonio Carmona

Ella, se desliza y me atropella

Y, aunque a veces no me importe

Se, que el da que la pierda

Volver a sufrir por

Ella, que aparece y que se esconde;

Que se marcha y que se queda;

Que es pregunta y es respuesta;

Que es mi oscuridad, mi estrella

Ella, me peina el alma y me la enreda;

Va conmigo pero no se donde va

Mi rival, mi compañera;

Que esté tan dentro de mi vida y

A la vez, esté tan fuera

Se que volver a perderme y

La encontrar de nuevo

Pero con otro rostro y otro

Nombre diferente y otro cuerpo

Pero sigue siendo ella, que otra vez me lleva;

Nunca me responde si, al girar la rueda

Ella, se hace fría y se hace eterna;

Un suspiro en la tormenta

A la que tantas veces le cambió la voz

Gente que va y que viene y, siempre es

Ella, que me miente y me lo niega;

Que me olvida y me recuerda

Pero, si mi boca se equivoca

Pero, si mi boca se equivoca y

Al llamarla nombro a otra

A veces siente compasión por este loco

Ciego y loco corazón

Sea lo que quiera dios que sea

Mi delito es la torpeza de ignorar

Que hay quien no tiene corazón

Y va quemando, va quemándome y me quema

Y, si fuera ella?

Ella me peina el alma y me la enreda;

Va conmigo digo yo

Mi rival, mi compañera;

esa es ella

Pero me cuesta, cuando otro adiós se ve tan cerca

Y, la perder de nuevo, y otra vez preguntar

Mientras se va y, no habrá respuesta

Y, si esa que se aleja

La que estoy perdiendo

Y, si fuera ella?

y, si fuera ella?

Sea lo que quiera dios que sea

Mi delito es la torpeza de ignorar

Que hay quien no tiene corazón

Y va quemando, va quemándome y me quema

Y, si fuera ella?

Ze glijdt uit en ik word geraakt

En hoewel het me soms niets kan schelen

Ik weet het, dat hij geeft dat hij haar verliest

opnieuw lijden voor

Zij, die verschijnt en die zich verbergt;

Dat hij vertrekt en dat hij blijft;

Wat is een vraag en een antwoord;

Wat is mijn duisternis, mijn ster?

Ze kamt mijn ziel en verstrikt haar;

Het gaat met mij mee, maar ik weet niet waar het heen gaat

Mijn rivaal, mijn partner;

Dat is zo in mijn leven en

Wees een keer zo uit

Ik weet dat ik mezelf weer zal verliezen en

vind haar weer

Maar met een ander gezicht en nog een

Andere naam en een ander lichaam

Maar zij is het nog steeds, die me weer meeneemt;

Hij antwoordt me nooit als, wanneer ik aan het stuur draai...

Ze wordt koud en wordt eeuwig;

Een adem in de storm

Wiens stem zo vaak is veranderd

Mensen die komen en gaan en, het is altijd

Zij, die tegen mij liegt en het mij ontkent;

dat me vergeet en me eraan herinnert

Maar als mijn mond het mis heeft

Maar als mijn mond verkeerd is en...

Als ik haar noem, noem ik een ander

Heb soms medelijden met deze gek

blind en gek hart

Wees, wat God ook moge zijn

Mijn misdaad is de onhandigheid van het negeren

Dat er mensen zijn die geen hart hebben

En het brandt, het brandt mij en het brandt mij

En als zij het was?

Ze kamt mijn ziel en verstrikt haar;

Ga met me mee zou ik zeggen

Mijn rivaal, mijn partner;

dat is ze

Maar het is moeilijk voor mij, wanneer een ander afscheid zo dichtbij lijkt

En, verlies het weer, en vraag het opnieuw

Zoals het gaat en er zal geen antwoord zijn

En als degene die wegloopt?

degene die ik verlies

En als zij het was?

wat als zij het was?

Wees, wat God ook moge zijn

Mijn misdaad is de onhandigheid van het negeren

Dat er mensen zijn die geen hart hebben

En het brandt, het brandt mij en het brandt mij

En als zij het was?