Me Dijeron De Pequeño - Manuel Carrasco

Me dijeron de pequeño:

«¿Dónde vas que tú no puedes?»

Y aquí sigo peleando

Con la indecisión de siempre

Me enseñaron a crecerme

A los pies de la derrota

Esos mismo que no crecen

Y que huyen como idiotas

Me escondía de mí mismo

Me buscaba entre los miedos

Me encontraron mucho antes

De encontrarme yo primero

Aún me sale tan de repente

Las alarmas del naufragio

Y me sale defenderme

Por el miedo a tanto daño

Amigos enredaderas

Artista del postureo

Regalarte los oídos

Forma parte de su juego

Y me canso de las luces

De la gente, de mentira

De sus palabras, me aburro

De los guays de pacotilla

Y si vas a ir de digno

Peínate pero por dentro

Ponte guapo pa' ti mismo

No te engañes si no es cierto

Hay un barco a la deriva

En las dudas que me asaltan

Seguiré su travesía

Entonando las palabras

Y quiéreme como te quiero

Es decir, más que a mí mismo

Pero quiérete primero

Y será fuerte el idilio

No me busques en la Luna

Ni en el espacio infinito

Que volando al ras del suelo

Me encontrarás aquí mismo

Y para que quede claro

Por si algunos no lo entienden

Eruditos y entendidos

Que mi acento es mi ADN

Que no es ninguna bandera

Que es una canción de cuna

Que mi madre me cantaba

Bajo la luz de la luna

Si levanto la mirada

Sé que voy a verla a ella

Tan dispuesta a la batalla

Que no necesito estrella

Que me alumbre el camino

Ni que guíe cada paso

Lo único que necesito

Es este amor desesperado

Soy de los que nunca creen

De los que apuestan por otros

A veces me cuesta verme

Cierro mi propio cerrojo

Aprendiendo con más hambre

De los logros y fracasos

Todavía veo al niño

Por los charcos reflejado

Y quiéreme como te quiero

Es decir, más que a mí mismo

Pero quiérete primero

Y será fuerte el idilio

No me busques en la Luna

Ni en el espacio infinito

Que volando al ras del suelo

Me encontrarás aquí mismo

Y para que quede claro

Por si algunos no lo entienden

Eruditos y entendidos

Que mi acento es mi ADN

Que no es ninguna bandera

Que es una canción de cuna

Que mi madre me cantaba

Bajo la luz de la luna

Y quiéreme como te quiero

Es decir, más que a mí mismo

Pero quiérete primero

Y será fuerte el idilio

No me busques en la Luna

Ni en el espacio infinito

Que volando al ras del suelo

Me encontrarás aquí mismo

Pero cuando encuentro espacio

En los escombros resucito

Aunque pierda siempre gano

Nunca me des por vencido

Cuántas veces han intentado

Que vendiera mis principios

Menos mal que no pudieron

Arrancarme de mi sitio

Y para que quede claro

Por si algunos no lo entienden

Eruditos y entendidos

Que mi acento es mi ADN

Que no es ninguna bandera

Que es una canción de cuna

Que mi madre me cantaba

Bajo la luz de la Luna

Me dijeron de pequeño

Dónde vas que tú no puedes

Ze vertelden me als kind:

"Waar ga je heen dat je niet kunt?"

En hier blijf ik vechten

Met de gebruikelijke besluiteloosheid

ze hebben me geleerd om op te groeien

Aan de voet van de nederlaag

Diezelfde die niet groeien

En ze rennen weg als idioten

Ik verstopte me voor mezelf

Hij was op zoek naar mij tussen de angsten

ze hebben me al lang eerder gevonden

om mezelf eerst te vinden

Het komt er nog steeds zo plotseling uit

scheepswrak alarmen

En ik mag mezelf verdedigen

Uit angst voor zoveel schade

klimvrienden

pose artiest

Geef je je oren

Het maakt deel uit van je spel

En ik ben de lichten beu

Van de mensen, van leugens

Van je woorden, ik verveel me

Van de coole trashy

En als je waardig gaat gaan

Kam jezelf maar van binnen

Maak jezelf knap voor jezelf

Houd jezelf niet voor de gek als het niet waar is

Er is een schip op drift

In de twijfels die me overvallen

Ik zal je reis volgen

de woorden reciteren

En hou van mij zoals ik van jou hou

Ik bedoel, meer dan ikzelf

maar hou eerst van jezelf

En de idylle zal sterk zijn

Zoek me niet op de maan

Zelfs niet in oneindige ruimte

Dat vliegen laag bij de grond

je vindt me hier

En voor de duidelijkheid

Voor het geval sommigen het niet begrijpen

geleerden en kenners

Dat mijn accent mijn DNA is

dat is geen vlag

Wat is een slaapliedje?

dat mijn moeder voor me zong

onder het maanlicht

Als ik omhoog kijk

Ik weet dat ik haar ga zien

zo klaar om te strijden

Ik heb geen ster nodig

laat me de weg verlichten

Noch om elke stap te begeleiden

het enige wat ik nodig heb

is dit wanhopige liefde?

Ik ben een van degenen die nooit geloven

Van degenen die op anderen wedden

soms is het moeilijk voor mij om mezelf te zien

Ik sluit mijn eigen slot

leren met meer honger

Van prestaties en mislukkingen

Ik zie de jongen nog steeds

Door de plassen weerspiegeld

En hou van mij zoals ik van jou hou

Ik bedoel, meer dan ikzelf

maar hou eerst van jezelf

En de idylle zal sterk zijn

Zoek me niet op de maan

Zelfs niet in oneindige ruimte

Dat vliegen laag bij de grond

je vindt me hier

En voor de duidelijkheid

Voor het geval sommigen het niet begrijpen

geleerden en kenners

Dat mijn accent mijn DNA is

dat is geen vlag

Wat is een slaapliedje?

dat mijn moeder voor me zong

onder het maanlicht

En hou van mij zoals ik van jou hou

Ik bedoel, meer dan ikzelf

maar hou eerst van jezelf

En de idylle zal sterk zijn

Zoek me niet op de maan

Zelfs niet in oneindige ruimte

Dat vliegen laag bij de grond

je vindt me hier

Maar als ik ruimte vind

In het puin sta ik op

Zelfs als ik verlies, win ik altijd

geef mij nooit op

hoe vaak hebben ze het geprobeerd?

Dat ik mijn principes verkocht

Gelukkig konden ze dat niet

haal me uit mijn plaats

En voor de duidelijkheid

Voor het geval sommigen het niet begrijpen

geleerden en kenners

Dat mijn accent mijn DNA is

dat is geen vlag

Wat is een slaapliedje?

dat mijn moeder voor me zong

Onder het licht van de maan

Ze vertelden me toen ik klein was

Waar ga je heen dat je niet kunt?