Recuerdas - Manuel Carrasco

Recuerdas…

el mar nos contemplaba tan inmenso,

la tarde…

caía con nosotros entre besos,

los astros…

a lo lejos tan cómplices brillaban,

no estaba…

el rayo que mas tarde nos quemara.

Mi vida, ¿no lo ves?

tu has sido mucho mas de lo que crees,

tu has sido la verdad

mas grande que he vivido,

por eso créeme,

no quise derrumbarte en tus auxilios,

quisiera devolverte

mucho mas de lo que dice que has perdido.

Amor, yo quiero darte todo

pero hacerlo a mi modo

me cuesta estar contigo,

ser yo mismo del revés.

Podemos decidir es hora de vivir

pero esta vez sin lágrimas, sin miedos…

quiero ser, contigo ser…

Ya sabes…

no puedo darte lo que no tengo,

espero…

que cambien tus maneras, tu universo,

el tiempo…

confirmó diferente nos castiga

buscando…

sueños tan distintos nuestra vida.

Será porque lo sé

en mi simpleza caben mil defectos,

que no se a donde voy

ni se de donde vengo,

será que en realidad

no estamos destinados desde el alma

será porque será,

aquí estamos agarrados a la esperanza.

Amor, yo quiero darte todo

pero hacerlo a mi modo

me cuesta estar contigo,

ser yo mismo del revés.

Podemos decidir es hora de vivir

pero esta vez sin lágrimas, sin miedos…

quiero ser, contigo ser…

Amor…

esperando verte

tratas de encontrarme,

nos alcanza el fin…

Amor…

esperando verte

tratas de encontrarme,

nos alcanza el fin…

Amor…

esperando verte

tratas de encontrarme,

nos alcanza el fin…

Onthouden…

de zee beschouwde ons zo immens,

de middag…

viel met ons tussen kussen,

de planeten…

in de verte schenen zo handlangers,

was niet…

de bliksem die ons later verbrandde.

Mijn leven, zie je dat niet?

je bent veel meer geweest dan je denkt,

je bent de waarheid geweest

groter dan ik heb geleefd,

daarom geloof me,

Ik wilde niet bezwijken in uw hulp,

Ik wil je graag teruggeven

veel meer dan het zegt dat je hebt verloren.

Liefs, ik wil je alles geven

maar doe het op mijn manier

Ik vind het moeilijk om bij je te zijn

mezelf achteruit zijn.

We kunnen besluiten dat het tijd is om te leven

maar deze keer zonder tranen, zonder angst...

Ik wil zijn, met jou zijn...

Je weet wel…

Ik kan je niet geven wat ik niet heb

Ik hoop…

verander je wegen, je universum,

tijd…

bevestigde verschillende straft ons

zoeken…

Zo verschillende dromen ons leven.

Het zal zijn omdat ik het weet

in mijn eenvoud zijn er duizend gebreken,

Ik weet niet waar ik heen ga

Ik weet niet eens waar ik vandaan kom

zal het dat in werkelijkheid zijn?

we zijn niet voorbestemd vanuit de ziel

het zal zijn omdat het zal zijn,

hier klampen we ons vast aan hoop.

Liefs, ik wil je alles geven

maar doe het op mijn manier

Ik vind het moeilijk om bij je te zijn

mezelf achteruit zijn.

We kunnen besluiten dat het tijd is om te leven

maar deze keer zonder tranen, zonder angst...

Ik wil zijn, met jou zijn...

Dol zijn op…

wachten om je te zien

je probeert me te vinden

het einde is in zicht...

Dol zijn op…

wachten om je te zien

je probeert me te vinden

het einde is in zicht...

Dol zijn op…

wachten om je te zien

je probeert me te vinden

het einde is in zicht...