La neige est blanche - Manset

A force de se regarder

Ne pas comprendre, ne pas s’aimer

Vraiment, le temps nous est compté

Vraiment, le temps nous est compté

Alors, puisque le mal est fait

Que le trou grandit, le lit défait

Chacun se regarde, chacun se tait

Chacun se regarde, chacun se tait

C’est un homme dont le corps se penche

Comme un arbre mort, il tend les branches

Mais le froid est là, la neige est blanche

Mais le froid est là, la neige est blanche

La neige est blanche

Il s’en va demain, continue sa route

Tout le long de son chemin, chaque pas lui coûte

Pour se détacher de toi, coûte que coûte

Pour se détacher de toi, coûte que coûte

Toi qui t’en va pour ce pays là

Où tu dis que les gens sont beaux

Que veux-tu de plus que tu n’aie pas

Que veux-tu de plus que tu n’aie pas?

Van elkaar aankijken

Niet begrijpen, niet van elkaar houden

Echt, onze tijd raakt op

Echt, onze tijd raakt op

Dus aangezien de schade is aangericht

Laat het gat groeien, het bed onopgemaakt

Iedereen kijkt elkaar aan, iedereen is stil

Iedereen kijkt elkaar aan, iedereen is stil

Hij is een man wiens lichaam leunt

Als een dode boom strekt hij de takken uit

Maar de kou is hier, de sneeuw is wit

Maar de kou is hier, de sneeuw is wit

De sneeuw is wit

Hij vertrekt morgen, ga op weg

Onderweg kost elke stap hem

Om van je los te maken, wat er ook gebeurt

Om van je los te maken, wat er ook gebeurt

Jij die naar dit land vertrekt

Waar je zegt dat mensen mooi zijn

Wat wil je nog meer dat je niet hebt

Wat wil je nog meer dat je niet hebt?