Tu t'envoles - Mano Solo

J’ai pas la vie qu’est trop facile

Je sais même plus si c’est ça une vie

Je suis pas près d'être moins triste surtout quand je te vois

J’ai pas la vie qu’est trop facile

J’ose plus bouger d’un cil

De peur de passer sous le métro

Ou de me faire écraser par un piano

Tu ouvres les ailes et Tu t’envoles

Je voudrais te suivre mais je pèse des tonnes

J’habite sur tétanos boulevard

Là où l'élan des femmes se suspend au dernier instant

Comme happés elles disparaissent

Maudit boulevard du crime

Où l’on cherche qui l’assassin, qui la victime

On est tous un peu les deux

Le point commun c’est qu’on n’est pas heureux

La vie, elle te fait pas de cadeaux

Ou alors elle t’en fait trois

La mort, la mort et la mort de l'âme du coeur et du corps

Et ces trois cadeaux maudits, je les ai fait moi aussi

Comprends que ça pèse sur mon sourire

Que ça me donne juste l’envie d’en finir

Je te connais pas, je ne t’ai jamais vue

Mais si un soir au coin de ta rue

Tu t’accroches au feu dans mes yeux

Ecoute ta peur au fond de ton coeur

C’est le regard d’un naufrageur

Qui d’ici jusqu'à la mer

J’ai cramé toute ma garrigue

Qui d’ici jusqu'à l’enfer

Y a plus qu’un pas dans le vide

Alors ouvre tes ailes et envole-toi

Ne me laisse pas te suivre ou tu pèseras avec moi

Ik heb niet het leven dat te gemakkelijk is

Ik weet niet eens of dit een leven is

Ik ben niet van plan om minder verdrietig te zijn, vooral niet als ik je zie

Ik heb niet het leven dat te gemakkelijk is

Ik durf geen wimper te bewegen

Uit angst om onder de metro te gaan

Of verpletterd worden door een piano

Je opent je vleugels en je vliegt weg

Ik zou je graag willen volgen maar ik weeg tonnen

Ik woon op de tetanos boulevard

Waar het momentum van vrouwen op het laatste moment wordt opgeschort

Zoals betrapt verdwijnen ze

Vervloekte Boulevard of Crime

Waar zoeken we wie de moordenaar, wie het slachtoffer?

We zijn allemaal een beetje van allebei

Het gemeenschappelijke punt is dat we niet gelukkig zijn

Het leven, het geeft je geen cadeaus

Of ze geeft je er drie

Dood, dood en dood van ziel, hart en lichaam

En die drie vervloekte cadeaus, die heb ik ook gemaakt

Begrijp dat het op mijn glimlach drukt

Dat ik er gewoon een einde aan wil maken

Ik ken je niet, heb je nog nooit gezien

Maar als op een avond op de hoek van je straat

Je houdt vast aan het vuur in mijn ogen

Luister naar je angst diep in je hart

Het is de look van een sloper

Wie van hier naar de zee

Ik heb al mijn garrigue verbrand

Wie van hier naar de hel

Er is nog maar één stap over

Dus open je vleugels en vlieg weg

Laat me je niet volgen of je weegt met me mee