La suie - Mano Solo

La pluie coule dans mes veines

Le silence

D’automne me surveille

Le monde entier ne parle plus de toi

Et puis, as tu vu?

C’est peut-être mieux comme ça

Ne parle plus de moi non plus

Le monde parle de ce qu’il veut

Un jour ici, une nuit là-bas

Infidèle, il se coupe en deux

C’est une île que l’on dit de France

Loin des Paradis où l’on entre en transe

Le vent n’est que fumée de poumons d’usines

D’espoirs consumés, bombardés de puces et de moineaux

Sous les oiseaux de suie se presse le badaud

C’est un fleuve qui nous unit

C’est une effluve pleine de vie

Qui traverse nos états d'âme

Bateaux-mouche sans foi ni drame

Aujourd’hui nous serons tous là

Tous en costume pour l’opéra

Chacun son rayon, chacun sa merveille

Nous illuminerons la citadelle

D’un doux rêve de bonheur

La grande peinture pleine de couleurs

Se réveillera dans la rosée

Alors s’entonne la grande musique du coeur

Qui emporte l’humanité

Et le monde s’ouvre chaque matin

D’un frais pavé de ruelles

Il abandonne avec entrain

Les échappées, fussent-elles si belles

La pluie coule dans mes veines

Un silence d’automne me surveille

Le monde entier ne parle plus de toi

De regen stroomt door mijn aderen

De stilte

De herfst houdt me in de gaten

De hele wereld praat niet meer over jou

En dan, heb je het gezien?

Misschien is het beter zo

Praat ook niet over mij

De wereld spreekt wat hij wil

Een dag hier, een nacht daar

Ontrouw, hij snijdt zichzelf in twee

Het is een eiland dat we van Frankrijk zeggen

Ver van de Paradijzen waar men in trance gaat

De wind is slechts rook uit de fabriekslongen

Van verschroeide hoop, gebombardeerd met vlooien en mussen

Onder de roetzwarte vogels dromt de toeschouwer

Het is een rivier die ons verenigt

Het is een geur vol leven

Wat onze stemmingen kruist

Bateaux-mouche zonder geloof of drama

Vandaag zijn we er allemaal

Allemaal in kostuum voor de opera

Ieder zijn straal, ieder zijn wonder

We zullen de citadel verlichten

Van een zoete droom van geluk

Het grote schilderij vol kleuren

Zal wakker worden in de dauw

Dan begint de geweldige muziek van het hart

Wie voert de mensheid weg

En de wereld gaat elke ochtend open

Vers geplaveid met steegjes

Hij geeft vrolijk op

De ontsnappingen, waren ze zo mooi

De regen stroomt door mijn aderen

Een herfststilte waakt over mij

De hele wereld praat niet meer over jou