Je reviens - Mano Solo

J’ai pas vu passer le temps, le vent, les grandes marées

Je suis pas vieux pourtant, je suis fatigué

J’ai pas vu passer le plaisir

Mais j’en garde des marques qui font souffrir

C’est pas des trucs qu’on emprisonne

C’est juste là, ça résonne

J’ai pas vu passer le temps, le vent, les grandes marées

Ils ont bien dû gueuler les cormorans mais j’avais le dos tourné

Sur toute une vie dont il n’est rien resté qu’un tatouage obsolète sur ma peau

delavée et je regarde les néons qui font les cons là-bas sur le périph,

c’est tout rouge, tout bleu, je ferme les yeux, j’ai jamais vu du noir si beau

Elle habite au vingtième, ça fait treize étages plus haut que le septième ciel

Quand je descendrai d’ici plus rien ne sera jamais pareil

Une nouvelle peau sortie de la plaie

Je me sens bien, je reviens.

J’ai touché le fond, lâché du lest, les morues,

les cafards et tout le reste, je me sens bien.

Marcher dans les rues à pleins

poumons, l’odeur des femmes, de leur giron, je me sens bien je reviens

Ce n’est plus la même terre mais il y a un ciel aussi et celui-là il est à moi,

j’aurais jamais dû te laisser ma ville mais je me sens bien, je reviens

Ik heb de tijd niet voorbij zien gaan, de wind, de vloed

Ik ben nog niet oud, ik ben moe

Ik heb de pretpas niet gezien

Maar ik houd sporen die je laten lijden

Het zijn geen dingen die we opsluiten

Het is daar, het resoneert

Ik heb de tijd niet voorbij zien gaan, de wind, de vloed

Ze moeten tegen de aalscholvers hebben geschreeuwd, maar mijn rug was toegekeerd

Van een leven waarvan niets anders overblijft dan een verouderde tatoeage op mijn huid

vervaagd en ik kijk naar de neonlichten die daar ronddolen op de ringweg,

het is allemaal rood, helemaal blauw, ik sluit mijn ogen, ik heb nog nooit zo mooi zwart gezien

Ze woont op de twintigste verdieping, dat is dertien verdiepingen boven de zevende hemel

Als ik hier vandaan kom, zal niets ooit meer hetzelfde zijn

Nieuwe huid die uit de wond komt

Ik voel me goed, ik kom terug.

Ik raakte de bodem, liet ballast vallen, kabeljauw,

kakkerlakken en zo, ik voel me prima.

Loop vol door de straten

longen, de geur van vrouwen, van hun boezem, ik voel me goed ik kom terug

Het is niet langer dezelfde aarde maar er is ook een hemel en deze is van mij,

Ik had je mijn stad nooit moeten verlaten, maar ik voel me goed, ik kom terug