Trop de silence - Mano Solo

Sans toi sans moi sans nous sans rien

Comme en vacances

Dans un pays

Aux murs trop blanc

Ou viennent en nombre

Buter les idées sombres

Sur les décombres d’un coeur qui sombre

Il y a trop beaucoup trop de silence

Dans mes vacances

Sans te parler

Sans t’appeler

Sans t'écrire

Sans rien choisir

Sans rien n’attendre

Sans rien entendre

Sans rien comprendre

Sans sentir ta voix

Et tes mots posés sur moi

Sans entendre la musique

De ta peau sur mes draps

Il y a trop beaucoup trop de silence

Dans mes vacances

(passage parlé)

— j'ai pas vu ce matin

Sortir tes fesses de nos draps sales

J’ai pas senti ta main dans mes cheveux

Qui me rechaufe le rêve

J’ai pas senti ton souffle dans mon cou

Ni ta bouche qui me sussurer un «ciao à plus»

Et tout ça ça me fait penser que hier non plus,

Et que hier non plus

En pleine lumiére sans un coin d’ombre

Bien trop sincére pour pas être tout seul au monde

Comme un chien dans l’aréne de mon propre désir

J’aboie à perdre haleine

Je supplie la fin du martyr

Mais mes habits de lumiere

Ne tireront jamais leur gloire

À me faire toucher terre

On coupe les phares

Fini la fanfarre

Je reste dans le noir

Il y a trop beaucoup trop de silence

Dans mes vacances

(Merci à camille pour cettes paroles)

Zonder jou zonder mij zonder ons zonder iets

Zoals op vakantie

In een land

Met te witte muren

Waar komen in cijfers?

Stop de duistere ideeën

Op het puin van een zinkend hart

Er is te veel, te veel stilte

In mijn vakantie

Zonder met je te praten

zonder jou te bellen

zonder jou te schrijven

Zonder iets te kiezen

Zonder iets te verwachten

Zonder iets te horen

Zonder iets te begrijpen

Zonder je stem te voelen

En jouw woorden lagen op mij

Zonder de muziek te horen

Van je huid op mijn lakens

Er is te veel, te veel stilte

In mijn vakantie

(gesproken passage)

- Ik heb vanmorgen niet gezien

Haal je kont uit onze vuile lakens

Ik voelde je hand niet in mijn haar

Wie verwarmt mijn droom

Ik voelde je adem niet in mijn nek

Of je mond die een "ciao à plus" fluistert

En dit alles doet me denken dat gisteren ook,

En gisteren ook niet

In het volle licht zonder een hoekje schaduw

Veel te oprecht om niet helemaal alleen op de wereld te zijn

Als een hond in de arena van mijn eigen verlangen

Ik blaf buiten adem

Ik smeek het einde van het martelaarschap

Maar mijn kleren van licht

Zal nooit hun glorie krijgen

Om me neer te slaan

We knippen de koplampen

Geen fanfare meer

Ik blijf in het donker

Er is te veel, te veel stilte

In mijn vakantie

(Met dank aan Camille voor deze teksten)